2018-11-04
Mitski levert inmiddels al haar vijfde album af en dit is haar beste werk tot nu toe. De Japans-Amerikaanse zangers weet de verleiding te weerstaan om dezelfde weg te blijven bewandelen als op de succesvolle voorganger Puberty 2. Dat album zorgde ervoor dat Mitski uit de kleine zaaltjes kon komen en in de voorprogramma’s van zowel Lorde als Pixies mocht spelen. Alleen al het feit dat zij voor deze totaal verschillende artiesten mocht openen geeft de veelzijdigheid van Mitski’s muziek aan. Daar waar Puberty 2 een heel persoonlijke plaat is die muzikaal gepaard gaat met veel distortion, laat Mitski zich op Be the Cowboy van een heel andere kant horen. Op dit album kruipt ze in de huid van een getrouwde vrouw die ondanks dat ze aan alle verwachtingen voldoet, toch wil ontsnappen aan het zelf opgelegde stramien. De zucht voorafgaand aan ‘Me And My Husband’ zegt genoeg: “I steal a few breaths form the world for a minute and then I’ll be nothing forever”.
Het zijn vooral Mitski’s muzikale talenten die zij op dit album etaleert. Haar gevoel voor structuur en het samenspel tussen haar stem, de synthesizers en haar gitaarspel gepaard met de verscheidenheid aan ritmes zorgen ervoor dat dit album zeker niet verveelt. Het geheel zorgt ervoor dat de luisteraar wordt aangezet om echt goed het album te beluisteren. Er valt veel te genieten en Mitski weet de luisteraar aan zich te binden, of het nu de disco op ‘Nobody’ betreft of het door de piano gedreven ‘A Horse Named Cold Air’.
Het album bestaat uit veertien tracks, waarvan er drie zijn die wel langer duren dan twee en een half minuut. En dat is ook direct de kracht van het album: de vele korte nummers geven Mitski niet alleen de gelegenheid om muzikale stijlen te combineren en uit te proberen, maar zorgen er ook voor dat de luisteraar keer op keer wordt verrast. Vooral tracks als ‘A Pearl’ en ‘Washing Machine Heart’ tonen haar veelzijdigheid. Op dit laatstgenoemde nummer weet ze rond een monotone baslijn een dusdanige structuur op te bouwen, dat deze alleen maar lijkt te kunnen eindigen rondom een vervorming van die baslijn. Dit nummer geeft ook een inzage in haar donkere en cynische teksten: “I am not wearing my usual lipstick/ I thought maybe we would kiss tonight”. Een vergelijking met Lana del Rey kan dan al snel gemaakt worden. Maar daar waar del Rey af en toe wat pretentieus kan worden, weet Mitski juist de humor te vinden.
Het album eindigt met het langste en misschien wel mooiste nummer ‘Two Slow Dancers’. Hier is Mitski de toeschouwer en observeert ze een oud echtpaar die al dansend terugkijkt op hun leven samen en hoe zij beiden inzien dat ze uit elkaar zijn gegroeid. Hier is de tekst juist gevoelig: “It would be easier if we were young again”. Het nummer typeert het album tekstueel: de terugkerende thema’s van eenzaamheid, verlangen en nostalgie worden simpel en doeltreffend weergegeven.
Mitski zet op Be The Cowboy elk nummer muzikaal en tekstueel op een zelfverzekerde manier neer. Het zal op vele eindejaarslijsten prijken en die status heeft Mitski zich met dit album ook opgeëist. Na Amerika, heeft het er alle schijn van dat Mitski nu ook Europa gaat veroveren.
The Magic Numbers - Outsiders The Magic Numbers hebben sinds 2006 een werkschema van één plaat per vier...
The Love Language - Baby Grand The Love Language begon ooit als een éénmans- soloproject van muzikant...