2018-10-27
Oorspronkelijk is de band ontstaan in 1988, maar Unanimated uit Zweden heeft in al die tijd slechts drie albums uitgebracht. Het debuutalbum In The Forest Of The Dreaming Dead kwam uit in 1993, met de opvolger Ancient God Of Evil. Daarna duurde het vervolgens weer vijftien jaar voordat ze in 2009 met het derde album In The Light Of Darkness op de proppen kwamen. Kortom, productief is de band niet te noemen, maar is dit dan zo’n band die kwaliteit boven kwantiteit stelt? Ze waren in ieder geval één van de eerste bands die de Noorse death metal met melodische leadguitars verweven met een black metal atmosfeer. Het tweede album Ancient God Of Evil wordt in de internationale extreme metalscene ook wel gezien als één van de beste albums uit het Zweedse melodic death metal/black metalgenre. Nu ruim, negen jaar later zijn er weer nieuwe doodse en gitzwarte geluiden te horen op de EP Annihilation.In tegenstelling tot veel bands die teren op oude successen en dat succes weer nieuw leven in willen blazen, is Unanimated juist aan de slag gegaan om het net een stukje duisterder en ‘evil’ te maken. Dit doen ze onder andere door diverse extra black metalelementen toe te voegen, zowel muzikaal als visueel. Het plaatje klinkt zoals het er uitziet. Gitzwart en tot de nok toe duister. En toch, hebben alle vier de tracks iets anders te bieden en is het niet een standaard formule die over en over herhaald wordt. In ongeveer twintig minuten tijd blijft de band zichzelf meer dan genoeg uitdagen, waarbij 75 procent van de tracks de vijf minuten voorbij gaat. Het gaat wat ver om er woorden als fris en vernieuwend bij te halen, maar ze trekken alles uit de kast om het beste beentje voor te zetten.
En alles zit er ook in: de combinatie van tremolo picking op de gitaar, knallende blastbeats, gorgelende vocalen en een productie die net goed genoeg is om onderscheid te maken in instrumenten, maar wel nog zodanig rauw dat het geen afbreuk doet aan de stijl. Openingstrack ‘Adversarial Fire’ laat er dan ook geen misverstand over bestaan: dit is een knaller van een plaatje. De drums rommelen voort, terwijl het kwaad van de gitaren en de vocalen daar op voortdondert. Tegen het einde vertraagt de track in duister terrein met een gitaarsolo die als een luchtalarm er doorheen jengelt. ‘From A Throne Below’ slaat een brug tussen de snellere blastbeats en het duistere tragere werk en wisselt hier verrassend goed in af. Over verrassingen gesproken: ‘Of Fire And Obliteration’, dichterbij een death/black metalballade kom je niet.
En dan is er nog de titeltrack zelf, die in de intro nog wat thrashmetal-invloeden meeneemt, waar de welbekende melodische gitaarlijnen uit voort vloeien. Om tussendoor op te schrikken met een blastbeat waar je gerust U tegen mag zeggen. Natuurlijk, sommige elementen mogen ondertussen wel uitgekauwd genoemd worden binnen het genre, maar dat wil niet zeggen dat deze oude rotten ze niet met verve kunnen brengen.
Chastity - Death Lust Chastity is een Canadese band rond frontman Brandon Williams. Samen met...
Waxahatchee - Great Thunder Waxahatchee , de artiestennaam van Katie Crutchfield, heeft al een heel...