2018-12-04
De titel van het openingsnummer ‘Ego Drip’, had zomaar de naam voor het album Allow Yourself geweest kunnen zijn. Want ook al is Nosound officieel dan een Italiaanse band, het is vooral het creatieve platform van frontman en oprichter Giancarlo Erra. Ook op dit zesde studioalbum drukt hij met zeer persoonlijke songteksten een flinke stempel. Het is echt een bespiegeling op zijn leven. Via het vertrouwde pad van vertwijfeling, verlangen, verdriet en spijt komt uiteindelijk inzicht en verwerking; “Defy it, define it, never let it go, never let it grow”. Er zijn wonden te likken in de existentiële leegte van het leven.Deze groep neemt de tijd om tot een nieuwe productie te komen. Je hoort dat de songs op dit album met aandacht zijn opgenomen en afgemixt. Dat past helemaal bij het afschudden van het imago van klassieke rockers en de metamorfose naar – volgens eigen zeggen – artistieke postrockband. De aansluiting bij label Kscope tien jaar geleden, en de invloed van Porcupine Tree drummer Chris Maitland, hebben zeker effect gehad op deze transitie. Het wachten is op een doorbraak naar een groter publiek.
De kwaliteit van nummers als ‘Shelter’ en ‘Miracle’ doet niet echt onder voor het werk van bekendere bands als Radiohead en Archive. Daar kan het niet aan liggen. Waar laatstgenoemde echter meerdere zangers gebruikt, zingt Erra alles zelf. De een zal zeggen dat dit zorgt voor een duidelijke sound, terwijl een ander met hetzelfde gemak kan aanvoeren dat er daardoor minder variatie in sfeer is. De langgerekte noten voeren vaak de boventoon. Af en toe valt daarbij op dat Engels niet zijn moedertaal is. En dat is een ander verschil met bands uit hetzelfde genre.
Op Allow Yourself zijn de meesten van de elf nummers ingetogen en melancholiek, met een beperkt instrumentarium van drum, keyboard en bas. De manier waarop de songs elkaar opvolgen nodigt wel uit om het album in zijn geheel te draaien, in plaats van er een nummertje uit te pikken. Een flink aantal songs zoals ‘At Peace’ en ‘Saviour’ heeft een abrupt einde dat niet helemaal lijkt te passen bij de zorgvuldige opbouw. Het is bijna of de stekker er gewoon wordt uitgetrokken. Dat houdt de duur van het album net onder de 40 minuten; ideaal voor een mooie 180 grams vinyl release. En als je het ons op de man af vraagt, is dat lang genoeg.
BlackBoxRed - Salt In My EyesEnkele maanden geleden verscheen het tweede album van BlackboxRed , het...
Still Corners - Slow Air Zowel de als de albumtitel van dit vijfde album van het Britse duo Still...