2019-02-13
Enkele maanden geleden verscheen het tweede album van BlackboxRed, het tweekoppige noiserock-vehikel uit Friesland, bestaande uit Eva van Netten (zang, gitaar) en Stefan Woudstra (drums, zang). Na het verschijnen van The Gunner And the Ghost in 2013 en enkele singles en EP’s, is er dan eindelijk een volwaardige opvolger uitgebracht, die inmiddels al het nodige stof heeft doen opwaaien. Wie het idee heeft dat het tweetal enige tijd ontspannen achterover heeft geleund, vergist zich. Overal waar zich ook maar een podium bevindt knalden de twee op volle kracht vooruit met hun eigenzinnige mix van intense rock, indie, shoegaze en grunge. Naast de eigen headline-shows in binnen- en buitenland, lieten acts als Claw Boys Claw, Savages, Sisters of Mercy en, als vanzelfsprekend, het Britse Blood Red Shoes waarmee de twee dikwijls worden vergeleken, het publiek graag al eens opwarmen door BlackboxRed. Het vele optreden heeft duidelijk een positieve invloed gehad op de verrichtingen in de studio. Als een soepel draaiende, goed geoliede machine is er binnen no time een nieuwe collectie songs tot stand gekomen en klaargestoomd met behulp van enkele bekwame geluidsmensen, die hun sporen reeds verdiend hebben bij gerenommeerde namen als Kate Nash, PJ Harvey en niemand minder dan Robert Plant.Maar liefst elf zelfgeschreven tracks zijn er op Salt In My Eyes te vinden en het eerste dat opvalt bij beluistering ervan is de indrukwekkende dynamiek, het imposante geluid dat het tweetal heeft vast laten leggen in een loodsruimte op het terrein van het Welcome To The Village-festival. Die ietwat ongebruikelijke locatie zal zeker de nodige inspiratie hebben opgeleverd. Wat zich daar werkelijk heeft afgespeeld zullen wij echter nooit te weten komen, maar de sfeer moet ongetwijfeld iets onheilspellends teweeg hebben gebracht, zoals te horen is in de woeste opener ‘Julie’ of in ‘Gladiator’, waarin op gruwelijke wijze en in een moordend tempo wordt losgegaan. Gebeukt wordt er ook in ‘Lights’, maar tegelijkertijd laten de twee ruimte over om onverwachte zijpaden te bewandelen door te spelen met variatie in melodie en ritme. In het beklemmende ‘Sirens’ wordt de luisteraar meegesleurd, gelijk aan het enorme rendier in het water dat de albumhoes siert, de diepte in en lijkt er geen enkele mogelijkheid te zijn om te ontsnappen aan de wurggreep van deze bijzondere muzikanten. De angst dat de combinatie van een minimum aan middelen, het is zoals gezegd niet meer dan een gitaar, drums en vocalen, ook beperkingen met zich meebrengt blijkt volledig ongegrond. BlackboxRed laat op Salt In My Eyes een uniek geluid horen. ‘I’m Too Sad To Tell You’ bewijst het. Dit en bovengenoemde titels zijn slechts enkele voorbeelden die dit album tot zo’n bijzondere luisterervaring maken.
Man With A Mission - Chasing The HorizonEen band die zichzelf verstopt achter wolvenmaskers heeft wat te verbergen....
Nosound - Allow Yourself De titel van het openingsnummer ‘Ego Drip’, had zomaar de naam voor het album...