Subtiel, dat is ook net niet het juiste woord om de muziek van de drie heren te omschrijven. Als een olifant door een porseleinkast denderen de heren door en vuren acht knalharde songs op ons af. De titels doen het ergste vermoeden over hoe de band over de mensheid, geloof, satanisme en wat andere gevoelige zaken denkt. De roffelende blastbeat dendert daarbij regelmatig genadeloos door in tracks als ‘Whirlwind Of Immortality’ dat de plaat lekker lomp afsluit, en in het titelnummer dat het bal opent. Daartussen vinden we ook niet al te veel fijnzinnigheid, al wordt het tempo af en toe ook eens lekker verlaagd of afwisselend geserveerd, met daarbij veel breaks. Het levert hoogtepunten op als ‘Slay The Prophet’ en ‘A Thousand Graves’.
Zoals altijd bij Krisiun zijn de gitaarloopjes en licks van Moyses Kolesne de moeite waard en het vormt misschien wel het enige subtiele binnen de ultrabrute muziek. Ook de brute grunt van Alex Camargo is luid en duidelijk en hij schreeuwt de muziek van hoogtepunt naar hoogtepunt. Scourge Of The Enthroned is dan ook weer een prima uitwerpsel van de heren die al sinds 1995 de ene na de andere plaat uitpoepen. Niet per se de sterkste plaat van Krisiun, maar sterk genoeg om een flinke meute deathmetalliefhebbers van energie te voorzien.
Deicide - Overtures Of BlasphemyGlen Benton is een controversieel mens, iedereen die zich heeft verdiept in...
The Posies - Frosting On The Beater Ach... The Posies In een parallel universum zou de band inmiddels beroemd...