2018-10-29
Let op, voor dit album geldt een ‘waarschuwing’; The Vacancy is geen Periphery album en bevat ook geen van Periphery afgeleide muziek. Dus voor alle fans van Periphery: aanschaf van het debuut van het project van Misha Mansoor en Jake Bowen is geheel op eigen risico. De heren die onder de projectnaam Four Seconds Ago dit album hebben opgenomen zijn dan wel de drijvende krachten achter de Amerikaanse math-progrockgiganten, op The Vacancy doen ze samen iets totaal onverwachts. Het muzikale brouwsel dat de twee gitaristen hebben gemaakt bestaat uit heel veel elektronica en drums uit een doosje. Gitaargeluiden zijn zo ver weggestopt of door de mangel gehaald dat ze nog amper als zodanig zijn te herkennen en soms is wat vaag vocaal gemurmel te horen. Doordat er veel analoge synthesizers her en der opduiken krijg je soms het idee dat je naar oude platen van Jean Michel Jarre of Vangelis zit te luisteren. Dat er muzikaliteit in de heren zit is evident, maar er zal geen Periphery fan op dit elektronische gefröbel zitten te wachten. Een spannend elektronisch album maken is toch echt wat anders dan een spannend progmetalalbum maken. Dit kun je beter aan Klaus Schulze of Kraftwerk overlaten, om maar eens een paar grootheden op dit gebied te noemen. Die kunnen dat. Wanneer je echter van overwegend relaxte synthesizermuziek houdt kun je hier misschien wel wat mee. Ondergetekende is zeker niet vies van een potje elektronica op zijn tijd maar dit komt hem wat al te vrijblijvend over.
Het album begint nog enigszins spannend maar kakt halverwege zo erg in, dat je letterlijk je ogen niet open kunt houden. Pas op de zevende track (‘Over And Out’) is er zowaar wat meer van een gitaar te ontwaren. Het levert zowaar een spaarzaam hoogtepuntje op omdat de gitaar best goed werkt met de elektronica. De lange afsluiter ‘The Vacancy’ laat eindelijk wat horen van de muzikale brille van de heren. De tegendraadse beat die halverwege opduikt brengt er wat spanning in. Zo hoort het, maar het is slechts een van de kleine lichtpuntjes in het verder tegenvallende geheel.
Je kunt je voorstelen dat Mansoor en Bowen soms wel wat rust kunnen gebruiken, als je de hele dag bezig bent met muziek die de zintuigen in alle opzichten overprikkelt. Het is fijn voor de heren dat ze zo hun ei kwijt kunnen, maar echt chocola kunnen we er niet van maken. Deze plaat lekker laten voor wat hij is en gewoon weer wachten op een nieuw Periphery album is het advies.
Lucifer (DE) - Lucifer IINee, dit is niet het nieuwste album van Margriet Eshuis en haar band (u weet...
Vitja - Mistaken De Duitse metalcoreformatie Vitja uit Keulen is alweer toe aan album nummer...