2018-11-13
Nee, dit is niet het nieuwste album van Margriet Eshuis en haar band (u weet wel, van de grote hit ‘House For Sale’). Lucifer is een band rond de uit Berlijn afkomstige Johanna Sadonis die al eerder naam maakte met de band The Oath. Nu ligt er dan de tweede plaat van haar band die heel eenvoudig Lucifer II heet. Op de nieuwe plaat heeft Johanna een geheel nieuwe band om haar heen verzameld. De opvallendste naam binnen dit gezelschap is drummer Nicke Andersson die ooit een zeer belangrijke rol in de Zweedse deathmetalformatie Entombed had. De man brengt Lucifer naar een hoger level, zeker wanneer je het vergelijkt met het nogal lauw ontvangen debuut van Lucifer. Dat Lucifer schatplichtig is aan Black Sabbath ligt er duimendik bovenop en is direct al te horen aan de riff van de openingstrack ‘California Son’. In de tweede song ‘Dreamer’ maakt Lucifer het nog wel het aller-bontst omdat het beginstuk een bijna regelrechte kopie is van het begin van ‘Children Of The Sea’ van Black Sabbath (uit het Dio-tijdperk). Voor de rest is black Sabbath vooral een ijkpunt, want eerlijk is eerlijk, er zijn zoveel bands die het geluid uit de jaren zeventig en Black Sabbath in het bijzonder als referentie gebruiken, dat we dit Johanna en haar mannen niet mogen verwijten. Daarnaast heeft de band ook nog eens het lef een vrij onbekend Rolling Stones-nummer (‘Dancing With Mr. D’) te coveren, wat overigens best goed gelukt is.
‘Reaper On Your Heels’ daarentegen is een wat al te simpel liedje en vooral het refrein wordt veel te vaak herhaald. Hierna komt de spanning van het begin weer terug met een dwingend zingende Johanna die aantoont een meer dan uitstekende rockzangeres te zijn die in het slepende ‘Before The Sun’ laat horen dat zachter zingen haar ook goed afgaat. Overigens zijn de riffs in deze track best lekker. Net zoals die in ‘Aton’ , waarin we ook nog wat orgel horen langskomen, een instrument die we hier en daar wel meer, zij het spaarzaam, ontwaren. De prijs voor de mooiste track gaat echter naar de afsluiter ‘Faux Pharaoh’ ,waarin spannende riffs, en dito gitaarloopjes om aandacht duelleren. Het is een mooi einde van een fijne rockplaat, gemaakt door een band die niet pretendeert vernieuwend te zijn. Hoewel niet alle tracks even sterk overkomen, scoort de plaat zeker een ruime voldoende.
Like A Storm - CatacombsHeel veel schokkends uit Nieuw-Zeeland valt er niet te vermelden wanneer je...
Four Seconds Ago - The Vacancy Let op, voor dit album geldt een ‘waarschuwing’; The Vacancy is geen...