En niet onterecht, We were dead Before The Ship Even Sank heeft een paar zeeparels van platen, zoals het pompende, maar toch funky ‘Dashboard’, het bijna zo goede ‘Fire it up’ en ‘Florida’. Het piratesque en andere zeelui gelijke, hoekige, soms Pixies-achtige geluid blijft ook op deze plaat bewaard. Kritiek vanuit de indie-hoek dat Modest Mouse nu daadwerkelijk commercieel geworden zou zijn, lijkt misplaatst. De balans tussen creativiteit en aanhoorbaarheid is behoorlijk gevonden.
Het Amerikaanse succes schuilt ‘m er misschien wel in dat de bescheiden knaagdieren weer contact opnamen met dezelfde producer, Dennis Herring. Hij gaf Good News for People Who Love Bad News toch een heel typerend geluid. Nog belangrijker is het aantrekken van de gitarist van The Smiths: Johnny Marr. Persoonlijk heb ik niet zoveel met The Smiths, maar het gitaarwerk van Marr mag er wezen. Marr brengt een erg gevarieerd, hoogstaand niveau aan gitaarmuziek en is zeker een toegevoegde waarde. Modest Mouse varen op volle zee, met wind in de zeilen de Rotterdamse havens binnen.
Toch verzeilt de plaat rond het midden in de door de titel van de plaat al aangegeven Bermudadriehoek, waar door overmoedigheid en bijpassende zeelui-eigen nonchalante muziekstijl, het ware geluid van de oudere Modest Mouse verloren gaat en wordt vervangen voor een minder goed, benedengemiddeld geluid. Voorbeelden hiervan zijn de nummers ‘We’ve got everything’ en ‘Education’.
Gelukkig vaart Modest Mouse niet geheel ramkoers, wanneer met ‘Steam Engenius’ en ‘Spitting Venom’ het oude geluid weer terug lijkt te sijpelen door de slecht aangelegde middengedeelten van het zinkende schip vol doden. Modest Mouse lijkt zich nu op te houden in het water en niet op de boot. Een band waar we in het waterige Nederland zeker meer van gaan horen.
The View - Hats off to the BuskersJawel, we hebben weer een gehypte bandje uit Groot-Brittanië in de schappen...
Groove Armada - Soundboy Rock Vijf albums in vijf jaar brachten ze uit. Het leverde Groove Armada tussen...