Want zonder te voelen als een veredelde tribute- of coveract combineert Tim's Favourite de populaire, stevigere gitaargenres van twee decennia geleden. We horen de grunge van Alice Chains, gecombineerd met metal zoals we die kennen van Metallica en Pantera, en een vleugje Tool. Het eindresultaat is een stevige grungesound met funky riffs om het tempo wat hoger te houden. ”Zen-metal”, zoals ze het zelf noemen. Net als de rest van het trio weet zanger Jan Pauwels niet te overtuigen tijdens de eerste twee nummers, maar ook hij herpakt zich volledig: de muziek op de rest van het album lijkt beter af te zijn gestemd op het bereik en de sterke punten van zijn stem. 'No Means No' mag tot een van de echte hoogtepunten van de plaat worden gerekend, maar ook het slot, bestaande uit 'The Unbearable Lightness Of The New Atheism', '(W)hole' en 'Requiem For A Dream' is er echt een die smaakt naar meer. Het is goed te horen dat de band in de afgelopen 20 jaar veel ervaring heeft opgedaan.
Toegegeven: waar de meeste albums vlammend starten en na enkele nummers uitdoven, daar is We, The Willing echt een dieseltje dat even op gang moet komen. Maar wie geduld heeft wordt door het drietal beloont met een zeer onderhoudend album. Fris en vernieuwend wordt het nergens, maar geslaagd is het zonder enige twijfel. Tim's Favourite is op dit moment ook even Robin's favourite.
Motorowl - AtlasHij is al een tijdje uit, deze tweede plaat van het Duitse Motorowl , maar...
Depths Of Kronos - From The Void Er is een tijd geweest dat Nederlandse deathmetal een hoog aanzien genoot in...