2018-11-14
Hij is al een tijdje uit, deze tweede plaat van het Duitse Motorowl, maar tot nu toe heeft dit album het vijftal nog geen populariteit opgeleverd. Dat een groot label als Century Media de band heeft opgepikt betekent dat men het helemaal ziet zitten in de doomy spacerock van de heren. Het label vergelijkt Motorowl met Black Sabbath, Pentagram, Baroness, wat Duitse krautrockbands en zelfs Opeth. Het legt zo de band natuurlijk wel gelijk een druk op die er niet om liegt. Overigens zegt de band zelf dat het album”traces of Iron Maiden” bevat. Waar ze dat vandaan halen? Het zal wel door wat geestverruimende middelen komen, waardoor je soms ook roze olifanten gaat zien.Atlas bevat genoeg mooie momenten, maar de bovenstaande namen worden nog niet naar de kroon gestoken op dit album. Neemt niet weg dat de welluidende, vrij hoge, stem van Max Hemmann mooi contrasteert met de stoner riffs en de psychedelische keyboard- en orgelklanken. Zo zou je inderdaad wel wat Black Sabbath, Deep Purple en Hawkwind kunnen horen in de muziek van Motorowl maar dan wel wat minder doeltreffend. Wel irriteert bij vlagen de soms wat valse stem van Max, zeker op de momenten dat de begeleiding wat sobertjes is, maar gelukkig valt hij vaak lekker diep weg in het gelukzalige deken van ruim uitwaaierende riffs en keyboards die de buitenste lagen van de stratosfeer tegemoet zweven.
Dus, haal de vloeistofdia’s, blauwe lampen en visnetten maar snel van zolder, waarna je naar tracks als ‘To Take’, ‘Cargo’ en ‘Norma Jean ’ gaat luisteren. Zeker die laatstgenoemde track, die het album afsluit is negen minuten slepende psychedelica van de bovenste plank die je in een prettige trance brengt. De intensiteit van deze track komt behoorlijk binnen. Hetzelfde geldt ook voor ’To Take’ dat een fraaie afwisseling kent tussen couplet en refrein. Verder hebben alle tracks wel rustigere stukken die op een zelfde manier afgewisseld worden met wat meer dragende, intense stukken. Het begint daardoor na drie kwartier allemaal wel wat op elkaar te lijken, ook omdat de zang vaak dezelfde melodielijn volgt, maar een kniesoor die daar op let, want de trance is er dan al lang.
Wanneer we alles eens plussen en minnen kunnen we stellen dat Atlas helemaal geen onprettig album is, waarop enkele hoogtepunten worden afgewisseld door wat minder opvallende tracks. Motorowl is absoluut een talentvolle band die het zeker nog wel wat verder kan schoppen dan achterafzaaltjes in Duitsland. De tijd zal het leren.
Mothers - Render Another Ugly MethodTwee jaar geleden verscheen het debuut van Mothers , When You Walk A Long...
Tim`s Favourite - We, The Willing We, The Willing is het derde album van Tim's Favourite , een Vlaamse band...