De Amsterdammer is al sinds de jaren negentig actief als muzikant en heeft naast Nederland door Duitsland, Aruba en zelfs Bosnië en Herzegovina gereisd voor zijn muziek. Met zijn nieuwe album Till The Oceans Floot laat Frank Demian vooral simpele en voorspellende teksten zien. Als er alleen naar tekst wordt gekeken is het album dus saai en eigenlijk niet bijzonder. Gelukkig is de muziek vele malen beter en zorgt dit er toch dat het een afwisselende plaat met een aantal goede tracks is geworden.
Nummers zoals de opener ‘Heading Down The Highway’ en het liedje `Disappear In Pink‘ zijn goed, leuk, catchy, poppy, toegankelijk en liggen lekker in het gehoor. De nummers hebben zelfs een buitenlandse vibe wat het extra interessant maakt. Andere liedjes zoals ‘Cannot Reach Your Heart’ en ‘I Am Not Going Down’ zijn saai en voorspelbaar. De teksten zijn standaard en zonder enige originaliteit. Hierdoor zijn de nummers luchtig en toegankelijk, maar niet erg goed.
Afwisselend is de plaat zeker. In de nummers wordt afgewisseld tussen country, blues en pop. Op ‘Last Time I saw Paris’ is zelfs een kazoo te horen wat het nummer speciaal en leuk maakt. Deze afwisseling zorgt ervoor dat je af en toe vergeet dat de meeste teksten op de plaat zwak zijn.
Till The Oceans Floor is een leuke maar oppervlakkige plaat die niet erg bijzonder is. Leuk om eens te beluisteren maar daarna zal je hem niet missen. De nummers missen diepgang en Frank Demian blijft te veel op de oppervlakte met zijn teksten, wat een gemiste kans is.
Paul van Loo - Wie Inne Vöegel...Nummers van Lou Reed, Leonard Cohen en Harrie Jekkers, maar dan in het...
Orions Belte - Mint Orions Belte is een jazzrockformatie uit Noorwegen. Het trio bestaat uit...