Het openingsnummer heet ‘Wild / Lights’. Een slim gekozen titel, hoewel het wilde gedeelde pas het tweede deel van het nummer beslaat. Met akoestische gitaar wordt het nummer geopend. De woeste omslag is kenmerkend voor hoe het album meandert tussen grillig en rustgevend. Opvallend is zanger Kai Lehmans stem, die met zijn rasperige karakter wel wat doet denken aan vocalen van Matt Berninger van The National.
De details die het collectief in zijn muziek verwerkt zorgen voor fraaie momenten, zoals de trompetten in Slakmore. Of de ontroerende vioolsolo aan het begin van ‘400 Pages’, het meest gevoelige nummer op het album. Op andere momenten klinkt de groep wel op en top folk, zoals de opening van ‘Disappear’, met zijn jengelende gitaren. Hier bouwt de groep wederom op naar een erg mooie climax, iets waar ze erg goed in zijn. Ook een het wijds en meeslepende ‘Are We (…)?’ is een mooi opgebouwd nummer. Door de verschillende tempowisselingen blijft het album erg dynamisch.
Het laatste nummer rekt de groep op tot zes en een halve minuut. Hier geen exploderende climax. De groep laat het album op een ingetogen manier uitdoven, met akoestische gitaren en zachte percussie. Het ruwe randje dat op de rest van het album nog naar boven kwam drijven laten ze hier volledig varen.
Veel is er eigenlijk niet aan te merken op dit derde album van het Duitse collectief. Het is een zeer onderhoudende plaat, met een sterke dynamiek en mooie invloeden uit folk. De enige kanttekening is misschien dat de band niet heel sterk een écht eigen geluid heeft. Maar door de sterke uitvoering die zij presenteren is dat geen zwaar tellende opmerking.
Curse of Lono - As I FellHet Engelse vijftal van Curse Of Lono laat een verrassende wind waaien door...
The Joy Formidable - Aaarth The Joy Formidable werd na hun debuut bij platenmaatschappij Atlantic in...