2018-11-22
Frode Haltli is een accordeonist uit Noorwegen, het land waar dit instrument zeer serieus wordt genomen. Zo wordt het, door Haltli zevenmaal gewonnen, Noors Accordeon Kampioenschap live op televisie uitgezonden. Los van een aantal solo albums, waarin hij speciaal voor hem gecomponeerde stukken speelt, komt Haltli veelal terug als gastmuzikant op albums van verschillende artiesten, zoals Trygve Seim, de folkband RUSK, POING en No Spagetti. Hij heeft ook met Anja Garbarek en Bonnie “Prince” Billy nummers opgenomen. Voor het album Avant Folk heeft Haltli nog negen andere muzikanten om zich heen verzameld en tezamen hebben zij vijf losstaande stukken opgenomen. Het zijn drie bewerkingen van traditionele nummers uit zowel Noorwegen als de Faroër Eilanden plus twee eigen composities. Eén ervan, ‘Hug’, opent het album met een off-the-centre beat ritme, al voordat de bandleider Haltli van zich laat horen en de viool de melodie mag bepalen. Het ritme is de leidraad waar de verschillende artiesten zich omheen mogen laten horen.Halverwege het nummer vindt ook de trompet van Hildegunn Øiseth solerend zijn weg. De muzikanten gunnen hem die ruimte en hij benut deze dan ook volledig. Wat opvalt, is hoe het ritme in het begin wordt opgepakt door de blazers en de viool toch weer het thema weet te vinden. Dit belooft veel goeds.
Het daaropvolgende ‘Trio’ begint met als een opkomende storm tussen bas, fiddle en viool, waarbij het net lijkt of zij samen de wind bespelen, een prachtig intermezzo. ‘Kingo’ is andere koek: ruim tien minuten lang wordt onder een dreigend basritme het samenspel tussen accordeon en viool dusdanig gestuurd, dat je je op een internationale markt waant. Het is een ware smeltkroes van Armeense klanken gemixt met Oost-Europese gypsy swing. Ook de samenzang geeft een extra dimensie en als luisteraar vraag je je af waar dit allemaal heen gaat. De elektrische gitaar die zich er dan inmengt, zorgt ervoor dat het nummer ook nog enige Afrikaanse desert blues meekrijgt, die Bombino niet had misstaan. Even lijkt het erop dat de savanne het nummer die richting opstuurt, maar daar steekt de accordeon van Haltli een stokje voor: het ensemble blijft op de eerder ingeslagen weg. Even valt het stil voordat de saxofoon van Rolf-Erik Nystrøm de stilte doorbreekt. Voordat deze goed en wel op gang kan komen, stribbelt de viool tegen en blazen de saxofoon, viool en trompet langzaam, maar zeker de aftocht. Het absolute hoogtepunt van het album.
Op ‘Grǻtar’n’ introduceert Hatli enige elektronica naast de viool om een traditioneel stuk wat moderner te doen klinken. Dat werkt goed met een prachtige opmaat tot alweer de afsluiter van het album: ‘Neid’. Dit nummer van twaalf minuten concentreert zich rondom de accordeon, waarbij de viool een stukje Noors folklore introduceert in een vast thema. De verschillende muzikanten van het tienkoppig ensemble krijgen nog een laatste kans om kort van zich te laten horen. Het is een stemmig einde van een prachtig veelzijdig album.
Nooit geweten wat een accordeon kon betekenen voor de muziek, tot nu toe. Prachtige muziek om bij weg te dromen en je te wanen in exotische oorden, vooral als je ingesneeuwd bent in het hoge noorden. Het album is met veel liefde en zorg samengesteld: de nummers staan in de perfecte volgorde om ervoor te zorgen dat de verschillende muziekstijlen goed onder de aandacht komen en in de juiste dosis kunnen worden toegediend.
Saint Sister - Shape Of SilenceWanneer je voor het eerst Shape Of Silence van Saint Sister onder je neus...
Pale Waves - My Mind Makes Noises Zoals wel vaker in de Britse media is men altijd op zoek naar de nieuwste...