2018-11-03
Een voordeel van het recenseren van albums die al wat langer liggen, is dat je op een kille herfstdag ineens naar de warme klanken van een zomerrelease zit te luisteren. Zo`n album is Too Slow To Disco Brasil van Ed Motta. Nou ja, ‘van’, ‘samengesteld door’, want als je de tracklist bekijkt is er niets van Motta bij. Ed Motta, neef van Tim Maia, een van de grootste iconen van de Braziliaanse muziek, is jazz-, funk- en rockmuzikant en was in zijn vroege jaren frontman van een hardrockband en maakte in de jaren tachtig zijn eerste album met de soul en funkband Conexao Japeri. Solo volgde er vijftien albums en scoorde deze ‘Collossus Of Rio’ met ‘Manuel’ en ‘Vamos Dancar’ enkele hits. Als kenner van de Braziliaanse muziekscene werd Motta door de in Duitsland bivakkerende DJ Supermarket gevraagd om voor de serie Too Slow To Disco een lijst van de lekkerste Braziliaanse dansplaatjes, vol met pop, soul, funk, AOR en jazz, samen te stellen.
Zo waan je je bij het beluisteren van Too Slow To Disco Brasil op de boulevard van Rio de Janeiro of in een cabrio cruisend langs Miami Beach. Hoe dan ook gekleed in een foute Hawaii-blouse met nog foutere slippers en een korte broek. Daar kunnen we lacherig over doen, en het materiaal op deze compilatie is dan wel zoet en glad, het smaakt best.
Motta`s selectie is sensueel, zwoel, funky en bevat een heerlijke groove. Soms is het, zoals op ‘Débora’ van Altay Veloso, een baslijntje wat de hoofdrol opeist, dan zijn het weer de heerlijke blazerspartijen, zoals op ‘Copacabana Sadia’ van Junior Mendes en ‘Quero Pouco, Quero Muito’ van Filó Machado, die de show stelen. Earth, Wind & Fire is daarbij een naam die regelmatig opborrelt. Zat mensen zullen de genoemde artiesten niet kennen en soms is zelfs Discogs niet op de hoogte van het bestaan van een artiest. Neem bijvoorbeeld het zwoele ‘Maré’ van Carlos Bivar, of het jazzy ‘Acordes E Sementes’ van het duo Gelson Oliveira & Luiz Ewerling. Tegenover deze obscure namen heeft Motta ook plaats ingeruimd voor grotere namen uit de Braziliaanse muziekscene. Bijvoorbeeld de uptempo meezinger ‘Clarear’ van Roupa Nova (de Braziliaanse Toto), ‘Rio Best-Seller’ van Cassiano, dat opvalt door zijn tempowisselingen, maar ook ‘Atlântida’ van Rita Lee & Roberto, dat in tegenstelling tot de albumtitel juist een echte discovibe heeft.
Tegenover de eerdergenoemde titels, kan het op negentien tracks haast niet anders dan dat er ook mindere goden ronddolen. Zo voelt ‘Colsas Do Brasil’ van Guilherme Arantes aan als die verveelde muzikant die in de hoek van het restaurant, weggestopt achter een stack keyboards, het etend publiek probeert te vermaken. Gelukkig staat daar tegenover het heerlijke ‘Leão Ferido’ van Biafra, dat in de beste Earth, Wind & Fire traditie past.
Dit alles maakt Too Slow To Disco Brasil een ruim opgezette compilatie die het goed doet als barbecueplaat, maar het is tegelijkertijd ook een fijne kennismaking met wat de Braziliaanse muziekscene te bieden heeft.
Schmieds Puls - Manic Acid LoveAchter de naam Schmieds Puls schuilt een Oostenrijks poptrio dat in eigen...
BJ Baartmans - Verzamelaar Gewoon goede Nederlandstalige popmuziek. Dat is de nieuwe plaat, genaamd...