De plaat die Dane voor zijn overlijden in gedachten had, zou ongeveer tachtig minuten moeten duren. De instrumentale tracks waren al zo goed als gereed, maar slechts de helft van de zang was, meestal nog in demofase, opgenomen, zodat we nu dus de helft van de plaat krijgen voorgeschoteld. Daarom moeten we flink wat complimenten uitdelen aan degene die er toch een mooi volwaardig album van heeft weten te maken. Het haalt de melancholie in alle opzichten naar boven.
Blijkbaar had Dane een bijzonder epische plaat willen maken die ergens het midden hield tussen zijn solowerk en wat we kennen uit de hoogtijdagen van Nevermore. De uit duizenden herkenbare emotionele stem van Warrel Dane is ook nu weer, ondanks dat het soms nog wat ruwe schetsen zijn, meer dan genietbaar. De band die Dane om zich heen had verzameld tilt daarbij het niveau ook nog wat meer omhoog , waarbij het werkelijk sublieme gitaarwerk van Johnny Moraes en Thiago Oliveira een absolute vermelding waard is.
Genieten, dat doen we dus vooral van de prachtige tracks die Dane ons vanuit het hiernamaals voorschotelt. Na de bombastische, oosters aandoende opening worden in ‘Madame Satan’ gelijk alle registers open getrokken. Nevermore, heel veel Nevermore horen we in deze track waarin Dane al zijn vocale kwaliteiten laat horen en zelfs wat stukjes grunt. Heus waar! De plaat kan dan al eigenlijk niet meer stuk, zeker niet als we hierna getrakteerd worden op het ziedende ‘Disconnection System’, waarin de mathematische Nevermore-achtige riffs je om de oren vliegen, afgewisseld met een onderhoudend refrein. Wat een knallend begin van deze plaat. Na dit spetterende vuurwerk wordt het even tijd voor een iets rustiger track in de vorm van ‘As Fast As The Others’. Het hierna volgende titelnummer is een mysterieus klinkende track, waarop we gedubbelde en fluisterende zang van Dane horen. Ondanks dat een track als ‘Rain’ ballad-achtige trekjes heeft, is dit zeker geen soft nummer en het refrein boort zich gelijk in je kop. Prachtig is de negenhalve minuut durende afsluiter ‘Mother Is The Word For God’, een epische track die bol van de afwisseling staat. Opvallend is ook ‘The Hanging Garden’, een cover van The Cure, door Dane omgetoverd tot een oorverpulverende metaltrack.
Shadow Work is een geweldige plaat, maar we zullen nooit weten wat Warrel Dane echt voor ons in petto had. Het zal het laatste zijn dat we van Dane te horen krijgen. Daar kunnen we best bedroefd over zijn, maar de erfenis van Warrel Dane is natuurlijk groots met al die prachtplaten van Nevermore en Sanctuary. Laten we daarom het glas heffen op deze, nu al legendarische, grootheid.
Minus The Bear - Fair Enough Minus The Bear is een band uit Seattle en maakt indierock. Na zeventien...
Moon Relay - IMI Werp een blik op de achterkant van IMI , de laatste plaat van het Noorse...