2019-03-12
Wat een verrassing! Toen ik wat achtergrondinfo opzocht over het voor mij onbekende Ruby Throat bleek het hier tot mijn stomme verbazing te gaan om zangeres Katie Jane Garside. Wie dat niks zegt; zij was de hysterische zangeres van Daisy Chainsaw, verantwoordelijk voor een van de meest ondergewaardeerde platen van de jaren '90 (Eleventeen uit 1992). Als een psychopathische wervelwind schreeuwde ze zich destijds door de songs heen, vooral populair bij het alternatieve programma 120 Minutes op MTV. Daarna maakte ze nog een doorstart met Queen Adreena maar vervolgens werd het heel lang stil.Tot nu dan. Maar wat blijkt? Stone Dress is reeds haar vijfde album die ze samen met haar huidige muzikale partner, gitarist Chris Whittingham (tevens de vader van haar twee kinderen), opnam. Op het eerste gehoor lijkt Garside haar wilde haren wel kwijt. Dat heeft voornamelijk te maken met de huidige muzikale omlijsting, want Whittingham voorziet haar hersenspinsels nu van een alt country-achtige begeleiding. Veel akoestisch getokkel en pedal steel dus. Na een eerste teleurstellende luisterbeurt (waar is die gekte?!) valt echter het kwartje. Want ook in deze film noir achtige sferen raakt Garside toch weer de onderbuik.
Een vos verleert niet haar streken. Luister bijvoorbeeld maar eens naar het titelnummer. Want oh, het begint zo lieflijk, maar je hoeft enkel maar even naar de laatste 45 seconden te luisteren en daar komt alweer een glimp van dat manische om de hoek kijken. Hetzelfde gaat op voor 'Also Elizabeth, Daughter Of The Above', wat ze halverwege even lekker laat ontsporen. Maar in tegenstelling tot vroeger duurt het iedere keer maar even, voor je het weet is het weer over.
Andere nummers, zoals 'Swan And Minotaur', blijven ingetogen maar zijn qua sfeer zo spannend dat ze niet zouden misstaan in een David Lynch film. Of het bijna fluisterend gezongen 'Marybell' dat spookachtig aandoet. Of wat te denken van 'Rake' waarin Garside klinkt als een geflipte Chris Isaak. Of het bijna esoterische 'Ghost Boy', een song waar Kate Bush trots op zou zijn.
Na wat aanvankelijke gewenning blijkt Stone Dress een prachtig alt country/folkalbum en Ruby Throat een interessante, nieuwe gedaante voor Garside. Ze mag dan in haar privé leven rust hebben gevonden, muzikaal gezien lijkt het maar schijn. Net als bij een David Lynch film ligt de spanning hier niet aan de oppervlakte, maar voel je hem onderhuids en voel je het onbehagen in je onderbuik.
Jessica Moss - EntanglementNa twee eerdere uitstapjes die niet echt de aandacht trokken, probeert de...
Minus The Bear - Fair Enough Minus The Bear is een band uit Seattle en maakt indierock. Na zeventien...