2019-01-14
Het is lastig om aan te geven om de hoeveelste plaat dit gaat, maar laten we er even van uitgaan dat het om de negende Hinson plus band gaat. Zijn band is een mysterie: elke plaat die Hinson met hen opneemt wordt de band anders genoemd en blijven de muzikanten op eigen verzoek ongenoemd. Was het in 2017 nog The Holy Strangers, nu is het Micah P. Hinson And The Musicians Of The Apocalypse. De naam van de band is gebaseerd op de mythe van de 24 muzikanten die samen met Jakobus, een van de discipelen van Jezus, begraven liggen in de kathedraal van Santiago de Compostella om uiteindelijk de Apocalyps muzikaal te begeleiden.Nu is Hinson niet bepaald een heilige: zijn uitspraken over hoe Obama de Amerikaanse droom had vermoord, heeft hem de nodige publiciteit opgeleverd. Op deze plaat steekt hij zijn denkbeelden niet onder stoelen of banken, al zal het hem niet uitmaken wat wij ervan denken. Luister maar naar ‘Fuck Your Wisdom’: “Where are my words/Where are my songs/Where are the things that make me wrong?”. Het is dan ook geen vrolijke boel bij Hinson: op zijn 22ste failliet verklaard nadat hij kapot gegaan was aan alcohol en drugs. Ook kon hij lange tijd geen instrumenten bespelen na een zwaar ongeluk met een tourbus in 2011.
When I Shoot At You With Arrows I Will Shoot To Destroy You is opgenomen in 24 uur met 24 muzikanten in de bossen van Texas, aldus Hinson. Dat hoor je ook wel in de kwaliteit van de plaat, waar niet alles even zuiver klinkt. Het duurt even voordat de heren hun instrumenten oppakken voor de openingstrack ‘I Am Looking For The Truth, Not A Knife In The Back’. Het geheel is zeer stemmig opgenomen. De rauwe ongepolijste stem van Hinson past goed bij de strummende gitaren en liefhebbers van down tempo gitaarmuziek kunnen hier genieten. Al zijn er ook wat uptempo nummers, zoals het grappige ’Small Spaces’ over zoiets simpels als het parkeren van een auto. Opvallend genoeg zou dit nummer niet misstaan bij het vroegere werk van Interpol.
Hoogtepunt van het album is het laatste nummer ‘The Skulls Of Christ’, waar de band helemaal losgaat en zich van een andere kant laat horen. Onder de opzwepende gitaar hoor je gesampelde gitaren, die langzaamaan steeds agressiever lijken te worden. Als door de duivel bezworen? Zodra de laatste gitaargeluiden wegebben komt er een spookachtig koor naar voren, die de plaat op een bijna apocalyptische wijze afsluit. Mooi om zo ten onder te gaan.
Farao - Pure-OIn de Scandinavische popscene vallen steeds meer leuke artiesten te...
Jessica Moss - Entanglement Na twee eerdere uitstapjes die niet echt de aandacht trokken, probeert de...