Zoals het een goed popalbum betaamt wordt er sterk geopend. ‘Marry Me’ is direct een van de sterkste tracks op de plaat en tegelijkertijd ook een van de meest toegankelijke nummers van Pure-O. Farao stopt echter zelfs de meest toegankelijke popnummers vol met spannende geluiden en deuntjes, waardoor de nummers na een aantal luisterbeurten nog steeds avontuurlijk uit de hoek komen. Dit horen we ook op ‘Gabriel’, een nummer dat begint met een herkenbare Pet Shop Boys-beat. ‘Lulu Loves You’ klinkt juist weer als een nummer van Kate Bush die opnieuw geïnterpreteerd is. Het werkt geweldig en is het absolute hoogtepunt van de plaat.
Op enkele moment zoekt Kari Jahnsen echter nadrukkelijk de onnavolgbare hoek op. Tijdens ‘Luster Of The Eyes’ komt dit geweldig uit de verf: ze blijft net lang genoeg in een ritme hangen om je comfortabel te laten raken met het nummer, om vervolgens een compleet andere kant op te gaan. Een hoogstandje waarmee Farao zich nadrukkelijk lijkt te willen onderscheiden van andere popacts.
Het is niet alleen goud dat er blinkt. ‘Get Along’ valt, ingeklemd tussen de toppers ‘Lulu Loves You’ en ‘Luster Of The Eyes’, tegen en ‘Cluster Of Delights’ heeft lichtelijk te lijden onder een afgezaagde jaren ’90 synthesizer beat. Maar over het geheel gezien levert Farao met Pure-O een spannend, bezwerend album af. Ze laat zien dat pop meer is dan enkel radiohits scoren. Sterker nog: Farao tilt pop met dit album naar een heel ander niveau.
Daniel Brandt - Channels Daniel Brandt is een artiest pur sang. Hij is naast filmmaker -hij maakt...
Micah P. Hinson And The Musicians Of The Apocalypse - When I Shoot You With Arrows, I Will Shoot To... Het is lastig om aan te geven om de hoeveelste plaat dit gaat, maar laten we...