2019-01-10
Daniel Brandt is een artiest pur sang. Hij is naast filmmaker -hij maakt visuals voor BBF en Eternal Something- ook de oprichter van het Berlijnse Brandt, Brauer en Frick trio. Dit trio is vanaf 2009 actief en heeft vier albums uitgebracht met relatief succes in de internationale dance scene. Hoogtepunten zijn een compilatiealbum via de bekende DJ-Kicks reeks en optredens bij Coachella en Glastonbury. Na het album Joyvan het trio, besloot Brandt om solo ook aan de weg te timmeren en bracht in 2017 het album Eternal Something uit. Dit is hem zo goed bevallen dat hij zijn tweede soloalbum uitbrengt: Channels. Het album bevat zeven composities van de klassiek opgeleide Brandt. Hij heeft deze in eerste instantie gecomponeerd met minimale muzikale ondersteuning, maar eenmaal in zijn studio in London verder uitgewerkt met zijn band. In deze bezetting neemt Brandt piano, drums en synthesizers voor zijn rekening; Pascal Bideau de gitaar en basgitaar en Florian Juncker de trombone. Het laatste instrument lijkt wellicht een vreemde keus, maar het werkt zeer goed bij de bewerkingen van de soundtrackachtige nummers die het album bevatten.
Het album opent met ‘Flamingo’, een makkelijk toegankelijk nummer die al direct, mede door de piano, aan kracht wint. Brandt heeft dit nummer opgenomen in een live setting en dat is ook wel te horen. De band is goed op elkaar ingespeeld en weet goed in te haken op de door de piano ingezette melodie.
Het is goed te merken dat Brandt ook visueel ingesteld is. Zo is ‘Sailboats III’ geïnspireerd door het gelijknamige schilderij van Liechtenstein. Dit nummer bevat meer dance elementen en het verbaast dan ook niet dat dit uitgebracht is op single. ‘Twentynine Palms’ is geschreven naar aanleiding van Brandt’s tocht door de Californische woestijn en geeft de luisteraar ook een gevoel van een open ruimte en natuur.
De drone-achtige drums bij het begin van ‘Cherry Dream’ worden door trombone en viool bijgestaan en ontwikkelt zich tot één van de hoogtepunten van dit album. Alle instrumenten komen hier mooi bij elkaar (al is het soms vervormd), waarbij de luisteraar de gelegenheid krijgt om deze een voor een te horen. De hypnotiserende werking van drums en synthesizers met de trombone werkt wonderlijk goed hier. Hetzelfde gebeurt ook op ‘Channels’, waar de band in een ambient setting zich naar een orkestachtig einde toewerkt.
Noemenswaardig is het nummer ‘LTD’, wat gebaseerd is op eerdere live improvisaties die Brandt met het collectief Stargaze heeft opgedaan. Mooi dat dirigent André de Ridder, die dit collectief heeft opgericht, een bijdrage levert op viool.
Channels is een album met prachtige composities die je keer op keer kunt beluisteren om nog meer te ontdekken. De vraag is of Brandt ooit nog teruggaat naar zijn trio; hij is druk bezig om solo zijn sporen te verdienen.
Jerusalem In My Heart - Daga'Iq TudaiqAls je blootstelling aan muziek uit het Midden-Oosten beperkt is tot het...
Farao - Pure-O In de Scandinavische popscene vallen steeds meer leuke artiesten te...