Het openingsnummer ‘Destroyer’ gaat over de emotionele chaos die de Amerikaanse artieste ervaarde tijdens het afkickproces. Chaos is sowieso een belangrijke term op deze plaat, die zowel tekstueel als muzikaal terugkeert. Tegenstrijdigheid hoort daar ook bij, want West gebruikt contrasten om haar verhaal concreet te maken. Wat je hoort zijn veel echoënde gitaren (‘Spy’), drukke geluidsmuren (‘I Get Cut’) die over soms een opgewekte melodie heenlopen. Ook de sonore stem van Smith past bij het wat weemoedige karakter van de plaat. Zelfs haar simpele en vrolijk aandoenlijke artiestennaam lijkt hierbinnen zo’n bewuste keuze die deze contrasten onderstreept.
Dat West goed heeft nagedacht over het uitwerken van haar concept blijkt ook uit de opbouw van de nummers. Eigenlijk zijn er geen nadrukkelijke structuren of refreinen binnen haar liedjes te herkennen. Hierdoor wordt ook een licht chaotische ondertoon gecreëerd. The Lamb is absoluut niet de typische indieplaat die je zou verwachten. De droevig klinkende saxofoonsolo in het laatste nummer ‘See You At Home’ omlijst het hele verhaal van Lala Lala eigenlijk perfect.
Iets negatiefs in iets positiefs omzetten, het is Lala Lala heel goed gelukt. The Lamb is een sterk doordacht én uitgevoerde plaat, die de oproerige periode uit Wests leven in muziek vangt met dwarse indiemuziek. Deze originele aanpak verdient lof en levert ook nog eens een onwijs toffe plaat op die buiten de gebaande paden treedt.
Mirrors for Psychic Warfare - I See What I Became I See What I Became is de titel van de tweede CD van Mirrors For Psychic...
Fufanu - The Dialogue Series Als belangrijkste IJslandse muzikale exportproducten zijn waarschijnlijk de...