2019-01-03
Sentimental is het debuutalbum van Value Void, een zelf verklaard protopunk trio, geformeerd in London. Het trio bestaat uit de twee bevriende Argentijnen Paz Maddio (gitaar, vocals), Marta Zabala (drums) en de Brit Luke Tristram, die de bas voor zijn rekening neemt. Het album bestaat uit negen nummers, allen geschreven door de Argentijnen. Maddio schreef de teksten en Zabala heeft daar de muziek opgezet. Euan Hinshelwood, van de band Young Husband, heeft het album zo snel en simpel mogelijk geproduceerd. Daarbij heeft hij zich één luxe toegestaan: een two-track vocal. Het geeft het album een eerlijk geluid, welke doet herinneren aan het eerdere werk van St Vincent of zelfs The Breeders. Het album trapt af met ‘La Trampa’ en de ingetogenheid van dit nummer zet de toon voor de gehele plaat. Het strummen van de gitaar, de zachte, bijna engelachtige zang en de stevige bas geven aan dat dit niet zomaar een postpunk bandje is. Hier is wel degelijk talent aan het werk. Je krijgt zelfs de indruk dat de muzikanten meer kunnen dan zij hier laten horen, maar dat dit nog even niet de bedoeling is.
De single ‘Babeland’ klinkt weer wat vrolijker, al rijmt dat niet met de openingstekst “I’m so bored I don’t wanna go out, People at night are so weird”. Het is een grappig nummer, wat het Londonse nachtleven in de ogen van Latijn-Amerikanen weergeeft. ‘Back In The Day’ hanteert een heldere gitaarriff tot het einde en het is geen wonder dat dit ook op single is uitgebracht. Het monotone geluid gecombineerd met het steeds terugkerende “Back in the Day” blijft heel lang in je hoofd zitten.
‘Barlioche’ begint als een langzaam ingetogen nummer, maar voor het eentonig dreigt te worden, wordt een eindsprint ingezet. Dit is een goeie opwarmer voor ‘Cupid’s Row’, waar het gitaarspel van Maddio het beste tot zijn recht komt. De wisselingen doen wat denken aan Bettie Serveert, maar dan enigszins melancholieker.
Op ‘Mind’ klinkt het wat zwaarder en valt op hoe goed Zabala en Tristram de ritmesectie op zich nemen: de bas van Tristram zorgt ervoor dat dit nummer een extra lading krijgt en de simpele drum van Zabala past goed in dit nummer. ‘Teen For Him’ klinkt als een hele foute songtitel, maar gaat over een aparte, bijna kinderlijke verliefdheid voor iets wat normaal gesproken niet bij de zangeres past, maar haar juist door een persoonlijke crisis heeft geloodst. “We are nothing alike / We have nothing in common… I’m so teen for him!”.
Het album eindigt met ‘Dead Ladies Lament’, met een heel onheilspellende gitaar en bas, waarbij de tekst “She was already dead, when she came in” het wel heel zwaar maakt, vooral door het herhalen hiervan tot het einde van het nummer.
Value Void heeft een prachtig debuutalbum afgeleverd, waarbij de combinatie van de drie muzikanten erg goed werkt, maar waarbij je wat meer mag (en hopelijk gaat) verwachten van het volgende album.
The Aints! - The Church Of Simultaneous ExistenceDe Australische band The Saints heeft een legendarische status als punkband,...
Klaus Johann Grobe - Du Bist So Symmetrisch Uit onderzoek blijkt dat mensen met een symmetrisch gezicht knapper worden...