De plaat duurt, wanneer je het instrumentale vullertje, de intro en de outro er vanaf trekt maar een half uurtje (zoals het hoort bij goede thrash). Maar dan krijg je wel een half uurtje voortjakkerende thrashmetal die muzikaal zeker raakvlakken heeft met een band als Exodus uit de beginjaren. Zanger Kevin ‘Rambo’ van Eeckhoute klinkt als een kruising tussen Paul Baloff (de helaas overleden eerste zanger van Exodus) en Dani Filth (Cradle Of Filth), zodat we ook een nog beetje blackmetalinvloeden menen te horen, al is Melancholia toch vooral een volbloed thrashmetalplaat.
Dat ‘Rambo’ soms klinkt als een giftige dwerg, nemen we op de koop toe wanneer we geconfronteerd worden met snelheidsmaniakken als ‘Morthman’, ‘Melancholia’ en, nou ja eigenlik het grootste gedeelte wel, die het heilige thrash-vuur direct aansteken. Natuurlijk horen we soms wel wat terug van de grote voorbeelden. Het basloopje in het begin van ‘Denounce’ doet denken aan iets van Anthrax, terwijl de invallende riff de kant van Metallica in de beginjaren op wijst. Dat het soms ook fijn is als het gaspedaal even op ‘bebouwde kom stand’ gaat leren we van ‘The Downward Spiral’, waarin we ook nog even een bassolo mogen verwelkomen.
Lethal Injury klinkt op Melancholia als een stel jonge honden die net de thrashmetal hebben ontdekt en het daarom spelen met een bravoure die de bands uit de beginjaren ook eigen was. Het is dan ook een mooie aanvulling op wat we al kennen op het gebied van oldschool thrash. De stem van ‘Rambo’ is overigens wel een kwestie van smaak, maar als je daar tegen kunt, dan ligt er een lekker beukalbum voor je klaar.
Metalwings - For All BeyondBulgarije, het is niet een land dat ons in Nederland direct in vervoering...
The Maension - Raevolution Amerikaanser dan Amerikaans dat is Rᴁvolution van The Mᴁnsion . Het begint...