Op het eerste gehoor is er weinig veranderd: de onvervalste grunge-sound, waarbij zonder blikken of blozen wordt afgekeken bij Soundgarden, Alice in Chains en Pearl Jam, heeft niet onder de sabbatical hoeven lijden. Met 'Misplaced Memories', een nummer dat haast klinkt alsof Chris Cornell 'Mountain Song' van Jane's Addiction heeft gecoverd, knalt de Rotterdamse formatie overtuigend uit de startblokken. Tijdens 'Married in Concrete' drijven ze de grunge wat meer de punk- en metalhoeken in, en dat is verfrissend. Ook 'Overboard' heeft, na de lange intro, veel power die doet denken aan de stevige nummers van Soundgarden. 'A Single Bite' is de enige track die niet echt weet te overtuigen: de spannende intro van de track wordt, in tegenstelling tot de track ervoor, later in het nummer niet waargemaakt. Gelukkig sluiten ze af met 'Handwritten', verreweg het donkerste nummer op de plaat.
Aan het einde van de EP overheerst vooral het gevoel dat de band tijdens de ingelaste pauze vertrouwen heeft getankt en dat alle neuzen weer dezelfde kant op staan. Eerlijk is eerlijk, A Medicine Show haalt nergens het niveau van hun helden en niet overal is de EP even scherp. Dat het Rotterdamse viertal met deze EP een puike set nummers aflevert staat echter als een paal boven water. De heren van My Own Army hebben aangegeven in hun sabbatical tien nieuwe nummers te hebben geschreven: laat die overige vijf ook maar komen!
Waldeck - Atlantic BallroomZodra je Atlantic Ballroom van Waldeck opzet, zullen zij die geen...
Cari Cari - Anaana Anaana is de debuutplaat van het Oostenrijkse duo Cari Cari , dat bestaat...