RECENSIE: Waldeck - Atlantic Ballroom

Waldeck
recensie cijfer 2019-01-02 Zodra je Atlantic Ballroom van Waldeck opzet, zullen zij die geen stijldansles hebben gevolgd, in de eerste plaats diepe spijt ervaren. Deze muziek nodigt namelijk uit om sierlijke danspassen te maken. Het is vrijwel onmogelijk om rustig te blijven zitten bij al die aanstekelijke ritmes. Je voeten en vingers volgen onwillekeurig de beat. Maar vlak daarna maakt de spijt plaats voor intens genieten van dit tableau van swingende nummers.

Als je Waldeck nog niet kent maar bijvoorbeeld wel van Caro Emerald houdt, kun je dit album zonder problemen aan je playlist toevoegen. Eind jaren negentig had dat advies nergens op geslagen. Afgezien van het feit dat Caro toen nog gewoon als Caroline van der Leeuw door het leven ging, maakte Waldeck zware triphop die qua sound dicht tegen Massive Attack aanlag. Met Ballroom Stories sloeg hij in 2007 onverwacht een totaal ander pad in; luchtiger en veel conventioneler. En dat heeft hem zeker geen windeieren gelegd. Hij heeft bijgedragen aan de opkomst van de Electro-swing en daarmee aan de revival van ballroom.

Maar vergis je niet; Success is a double-edged sword. Door critici opgehemeld, lag de lat voor Waldeck heel hoog. Hij was niet van plan slachtoffer van zijn eigen succes te worden en heeft de gedroomde opvolger lang uitgesteld. Pas in 2016 liet hij met Gran Paradiso weer van zich horen, ditmaal met een uitstapje naar Italiaanse spaghetti westerns. Op Atlantic Ballroom bedient hij zich opnieuw van exotische, dansbare muziekstijlen. Waar Ballroom Stories nog duidelijk elektro invloeden heeft, is dat op zijn nieuwste album veel minder prominent. Verwacht geen ritmebox begeleiding of synthesizer baslijntjes. De aandacht gaat vooral uit naar de blazers. De instrumentatie is klassieker geworden en de muziek meteen tijdlozer. Alleen wie goed luistert, vindt nog vage sporen terug van zijn donkere beginperiode. Geniet gewoon van onvervalste bossa nova, ragtime jazz en een enkele wals.

De fans van zijn latere werk zullen naar dit moment hebben uitgekeken. Zijn eigen houding is niet helemaal duidelijk, maar is op zijn minst ambivalent. Het beeld in de clip ‘Never Let You Go’ waarop hij als een gevangene geketend aan een glitterbal over de dansvloer zwalkt, kun je opvatten als een aanwijzing. Desondanks heeft hij met deze release een prestatie van formaat geleverd. TV-programma’s als Strictly Come Dancing van de BBC bewijzen dat swing nog steeds bij het grote publiek en vogue is. Met Atlantic Ballroom is dit genre terug van nooit weggeweest.
Recensent:Dave Stam Artiest:Waldeck Label:Painted Dog Records
Cover Ill Considered - Ill Considered

Ill Considered - Ill Considered Ill Considered is een multicultureel jazzcollectief uit London. Het kwartet...

Cover My Own Army - A Medicine Show

My Own Army - A Medicine Show My Own Army bestaat al sinds 2007, maar de laatste tijd hebben we nog maar...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT