2019-02-09
In 2016 kreeg het Britse Architects een klap te verduren die veel bands niet te boven komen. Tom Searle, songwriter en oprichter van de groep, overleed aan huidkanker en liet de band, waaronder tweelingbroer, drummer en mede-oprichter Dan, verslagen achter. Maar geen moment kwam de band tot stilstand: de geplande tour ging gewoon door en in 2018 krijgen we zelfs weer een nieuw album. “Death is not defeat”, schreeuwt zanger Sam Carter dan ook op de openingstrack van het album.Niet geheel onverwachts zijn het overlijden van Tom en het verwerken van dit verlies de centrale thema’s op Holy Hell, album nummer acht van de metalcore-formatie. Muzikaal gezien verandert er echter weinig. De openingstrack, ‘Hereafter’ en ‘Mortal After All’ vormen een agressief, overweldigend, emotioneel en meeslepend rouwproces, waarbij vooral de stem van Carter en de ritmes van Searle opvallen. Ook gitarist Josh Middleton, de opvolger van Tom, laat er geen gras over groeien en klinkt geweldig op nummers als ‘Damnation’ en ‘Modern Misery’. Daarnaast zijn er ook subtiele elementen die zelfs na een tiental luisterbeurten nog weten te verrassen. Architects dendert met Holy Hell op hoog niveau verder.
Toch zouden we liegen als we zouden zeggen dat Holy Hell in niets veranderd is ten opzichte van de eerdere albums. Aan de hand van Tom Searle is Architects bekend geworden als een band die qua stijl graag experimenteert en zichzelf opnieuw uitvindt. Op dat vlak is band, hoe logisch dat in deze situatie ook is, toch meer stil blijven staan. Het doet wat dat betreft denken aan .5: The Gray Chapter van Slipknot. Hoewel zij na het overlijden van Paul Gray een prima album uitbrachten met een aantal sterke nummers, zorgde het wegvallen van hun songwriter dat de band op het eerstvolgende album minder scherp uit de hoek kwam. In het geval van Architects wordt er aan energie en agressie niets ingeleverd, maar blijft de band wel grotendeels in veilige haven.
“Now it's time to sink or swim / I've got nothing except this wasted hymn. / Holy Ghost, nothing lasts forever”. Met die woorden sluit Sam Carter ‘Wasted Hymn’ en het album Holy Hell af. De mannen van Architects hadden kunnen zinken, maar gaven nooit op en zijn zonder aarzelen begonnen aan het volgende hoofdstuk. Het resultaat is een album waarmee ze hun plek binnen de metalcore-scene verstevigen, maar waarbij het gemis van de creatieve Tom Searle toch duidelijk merkbaar is.
Ten Times A Million - Ten Times A Million Ten Times A Million ging eerst door het leven als Mandrake’s Monster. De...
7 Days In Alaska - Dancing With Ghosts 7 Days In Alaska , het klinkt als het antwoord op de vraag waar de Noorse...