RECENSIE: Stop Calling Me Frank - Spider In My Beer And Other Songs

SCMF
recensie cijfer 2019-02-06 Je zou ze bijna van plagiaat verdenken. Het is dat de mannen van Stop Calling Me Frank eerder de studio in doken dan dat Netta op tv was, maar anders. Want kippengeluiden maken in een nummer? Dat doet wel heel erg denken aan de Israëlische inzending voor het songfestival van 2018.

Groot verschil: Netta gooide er hoge ogen mee. Stop Calling Me Frank niet. De mannen openen hun plaat Spider In My Beer And Other Songs met titelsong ‘Spider In My Beer’ en zetten daarmee gelijk de toon. Een matig klinkende akoestische gitaar wordt afgewisseld met de zojuist genoemde kippengeluiden. Of hanengeluiden, uw keus. Het is de perfecte weerspiegeling van jongens die oud zijn geworden, maar nog altijd doen alsof ze jong zijn. Dit zestal lijkt de vleesgeworden midlifecrisis.

Niet alle tracks zijn overigens zo kinderlijk. Wel zijn ze kinderlijk eenvoudig. De mannen maken een soort semi-akoestische jaren ‘70 punk, doordrenkt met inmiddels toch echt wel achterhaalde bluesriffjes. Extra storend is daarbij dat vrijwel elke song hetzelfde klinkt, en ook een relatief dezelfde opbouw kent.

Lichtpuntje is de sax van Terry O’Malley, maar die redt de plaat niet. Hetzelfde geldt voor de kleurloze vocalen van Lennie Donohoe, die bijna plichtmatig de liedjes vol zingt. Slechts één keer klinkt een uithaal. Veel te weinig voor de rauwige rock van de mannen. Nee, de weinige opveermomenten zijn de momenten waarop de tenen merkbaar krommen. Bijvoorbeeld bij ‘Drinkin After Work’, waar een volledig misplaatst Beach Boys-koortje klinkt. Wellicht grappig bedoeld, maar het komt totaal niet uit de verf.

Deze mannen zullen vast graag geziene gasten zijn in de lokale kroegen, waar de gasten met een stuk in hun kraag met liefde mee kunnen zingen met de simpele teksten en misschien zelfs een dansje kunnen wagen. Maar daar mogen de aspiraties van Stop Calling Me Frank toch echt wel ophouden. Daarvoor zijn hun liedjes te simpel, te saai, te veel hetzelfde en van een te laag humoristisch niveau.
Recensent:Koen Nederhof Artiest:Stop Calling Me Frank Label:Sonic Rendezvous
D&C

Duck & Cover - Rob Them BlindRijkelijk laat belandde Rob Them Blind van Duck & Cover op onze...

Cover Reno Divorce - Fairweather Friends

Reno Divorce - Fairweather Friends Reno Divorce afdoen als een kloon van Social Distortion zou te gemakkelijk...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT