Ouder werk van de band laat horen dat ze trompet toevoegen aan de nummers, waarin stoner en sludge metal van het zwaardere soort te horen is. Daardoor krijgen sommige delen een extra lading terwijl tegelijkertijd een exotisch tintje wordt toegevoegd. Op de nieuwe LP wordt nog meer koper in de vorm van trombone ingezet, waardoor dit nog eens extra benadrukt wordt. Al dit koper is misschien ook wel nodig om loodzware nummers als ‘Hacia La Luz’ of ‘El Timón Holandés’ wat te verlichten. Vooral nummers als ‘Don Gernán’ waarbij het zwaartepunt op stoner leunt, weten te overtuigen en over de hele breedte is het een degelijke rockplaat geworden.
El Pastuso heeft een flinke rauwe stem die goed overeind blijft tussen de zware metalen. De Spaanse teksten klinken daardoor indrukwekkend, al is het gissen waarover gezongen wordt wanneer je de taal niet meester bent. Wel valt op dat de wat schreeuwerige zanglijnen veel op elkaar lijken door het brallende karakter en het zou helpen als hierin meer gevarieerd zou worden. De nummers krijgen hier namelijk teveel dezelfde klank en weten daardoor op het laatst de aandacht moeilijker vast te houden.
Heel erg idioot wordt het gelukkig niet op Sin Vergüenza, want de band wijkt nooit veel af van hun ingezette koers. Als een zware machine blijven ze doorploegen, aangevoerd door El Pastuso en zijn trompet. Dit wordt overigens wel allemaal met vuur en bevlogenheid gebracht met als gevolg dat de nummers gemeend klinken. Mede hierdoor is het een oprecht album geworden, waarmee de band menig zaal zal doen schudden.
Detonics - Raise Your BetScherpschutters of andere kenners van moorddadig schietgerei zullen de naam...
Joyce Manor - Million Dollars To Kill Me Vernoemd naar een citaat in een interview van collega Blink-182 drummer...