2019-01-08
Op het tweede album van de De Raad van Toezicht laten de muzikanten zich wederom van hun energieke en originele kant horen. Hun fusiongeluid is strak en de mix van funk en jazz met snufjes klassiek, latin en poprock blijft acht composities lang boeien. Kenmerkend voor de band zijn de steeds terugkerende thema’s, gedicteerd door de blazerssectie, waarbij er ruimte wordt geboden voor de verschillende instrumenten. Deze solo’s zijn dusdanig goed verdeeld over de verschillende nummers, dat elke compositie zijn eigen klank krijgt. Dit werkt dusdanig goed, dat de vaart erin blijft en de luisteraar een volledig beeld krijgt van de kwaliteit van de verschillende muzikanten. De opvolger van de Raad heeft als titel 84 gekregen en de foto aan de binnenhoes, twee mannen met camera’s als hoofden, is daar een referentie aan. De plaat is ondanks de goede kritieken van het debuutalbum door middel van crowdfunding tot stand gekomen en opgenomen in de Wisseloord studio in Hilversum. Money well spent!
Het album opent met ‘Gutterdish’, waarbij het even lijkt of de band een rocknummer heeft opgenomen. Niets is minder waar: al snel nemen de blazers het nummer over en bepalen het thema. Al blijft de gitaar van Philipp Ulrich prominent aanwezig en mag er zelfs snoeihard gesoleerd worden. Het nummer zet de toon voor veel meer moois, zoals het spel van de bas en vooral de sopraansaxofoon van Yoran Aarsen op ‘Dwartdistle’. Dit alleen al is het beluisteren van dit album zeker waard. Hierbij mag ook de trompetsolo van Joël Botma op ‘Solarium’ niet onvermeld blijven.
‘Mirror’ is het enige nummer op het album waar ook in gezongen wordt. Het nummer is geschreven door bassist Teun Creemers als eerbetoon voor zijn overleden opa
en het wordt gezongen door Daniel Stoyanov. Dit nummer had echter beter op een volgend album kunnen staan: het komt hier niet tot zijn recht en het remt het album af door het rustige tempo.
Het nummer ‘Marco Polo’ pakt de draad weer op waar de band eerder mee bezig was en kenmerkt zich doordat het keyboard hier wat prominenter aanwezig is. Afsluiter ‘Hamburq’ begint heel spannend, als een stuk filmmuziek waarbij ook enige Zappa invloeden naar voren
komen. Het nummer sluimert op een gegeven moment, maar net voordat de keyboardsolo begint te vervelen, grijpt de ritmesectie in en wordt het prachtig thematisch afgerond.
Na het beluisteren van 84 wil je maar een ding en dat is om de Raad van Toezicht live te gaan zien en horen. Als zij net zo strak spelen als op dit album, dan ga je een prachtconcert tegemoet.
Northward (NL/NO) - NorthwardEnindelijk is er dan Northward het langverwachte project van Floor Jansen...
Sick Of It All - Wake The Sleeping Dragon! Wat valt er nog over Sick Of It All te zeggen wat nog niet gezegd is? Het...