Als een geschift broertje van Nick Cave en/of The Birthday Party wringt Liddiard zich een weg door de nummers. Cynisch, bijtend en schurend, niet zelden aangevuld door de achtergrondzang van de dames wat het geheel alleen maar mooier maakt. Fuck me, wat krijg ik ineens zin om een vuige nacht in de stad te beleven met liters schraal bier en vrouwen met verlopen makeup, als ik naar nummers luister als 'You Let My Tyres Down'. Hoor toch eens hoe dit nummer fantastisch ontspoort met feedbackende gitaren. De ingehouden momenten maken de impact alleen maar groter.
Dat synths een uitstekende toevoeging kunnen zijn laten ze horen vanaf het navolgende 'Antimatter Animals'. Zolang het maar schuurt en knettert en dat doet het! "If you wanna be remembered you're only making everything much worse" zingt Liddiard vlak voordat de synths beginnen te scheuren. Of wat te denken van het dreigende 'Chameleon Paint'? Wat een sfeertje wordt hier neergezet! Of de swingende, dwingende groove van 'The Future Of History' waarbij de dames een flinke duit in het zakje doen.
De overtreffende trap dient zich aan met 'Two Afternoons'; een monster van een song waar Josh Homme s'nachts zwetend van wakker zal worden als hij het hoort. Iggy Pop zal het in ieder geval knorrend goedkeuren; z'n erfenis is in goede handen. We mogen even op adem komen met 'Shellfish Toxin' wat wel voor een film geschreven zou kunnen zijn, waarna het titelnummer en 'Rubber Bullies' het album ietwat rustiger afsluiten. Maar de schade is al aangericht, de impact maximaal, knockout in de touwen. A Laughing Death In Meatspace is een album dat je weer doet voelen dat je leeft. Wakker worden!
Maximé - Achterkant Van NederlandKen je Foster The People nog, de band van Mark Foster, die de groep begon...
Slagr - Dirr Slagr is een trio uit Noorwegen, bestaande uit de dames Anna Hytta en...