Afgaand op You Say I’m Too much, I Say You’re Not Enough is het best jammer dat het postpunk-rockgezelschap uit Wales er mee is opgehouden nog voordat het goed en wel begonnen is. De tien punkrocktracks hebben prima hooks en worden door de overtuigende stem van Tali Källström, die het midden houdt tussen Siouxsie en Skin, gedragen. Dat ze hier en daar wat expliciet uit de hoek komt is prima, zo blijft het toch nog een beetje punk. Wat haar bedoeling is in ‘Make A Man’ behoeft geen uitleg lijkt ons: ”I’d like to fuck you and fuck you , I’d like to make a man of you“. Amen.
Na drie snelle prima songs gaat het tempo wat omlaag, zoals in ‘Strangers’ dat redelijk relaxt voortkabbelt en ook ‘Body’, ‘Jesus’en ‘Aliens’ hebben rustige stukken, waardoor de muziek soms wat de kant van de poppunk opgaat. Het allerbeste heeft de band voor het laatst bewaard. Juist, het afsluitende ‘Drop’ steekt met kop en schouders boven de andere tracks uit. De snelheid, de ingehouden riff, het dwingende basloopje en de fraaie gitaarloopjes, alles klopt aan deze track. Waar bij de songs in het middenstuk de aandacht soms wat verslapt wil je deze track constant opnieuw aanzetten. Dat noemen we een hit.
Het is jammer dat Estrons er mee is gekapt, zodat we nooit zullen weten wat de band had kunnen bereiken. In ieder geval staan op deze plaat een aantal lekkere tracks. Dat kunnen ze ons alvast niet meer afnemen.
Doe Paoro - Soft Power Doe Paoro debuteerde ooit met een op Tibetaanse muziek geïnspireerde plaat,...
Banty Holler - Tradition Banty Holler is een Nederlandse zanger met een voorliefde voor nummers van...