Verrassend is echter wel de gebodene muzikale kwaliteit van de elf zelfgeschreven composities. Met veel bravoure dendert het viertal door de Texaanse roots in het wilde ‘I Don’t Wanna Stop’ en de zompige Louisiana swamps van ‘Your Being’, om vervolgens heerlijk shuffelend via ‘I Cannot Believe’ te belanden bij de Britse slowblues van ‘I’m A Good Man’, op een wijze die niet zou misstaan tussen het betere werk uit de beginperiode van bijvoorbeeld Fleetwood Mac. De pompende boogie-klanken en de loepzuivere shuffles vliegen je als het ware om de oren. Je zou haast vergeten dat deze Travellin’ Blue Kings voornamelijk uit de Vlaamse klei zijn getrokken.
Voor een scheurende harmonicapartij of een paar venijnige gitaarriffs met bijbehorende puntige solo’s hoef je duidelijk niet helemaal de grote oceaan over te vliegen. Deze ‘bluesreizigers’ zijn namelijk zeer binnenkort hier op diverse festivals te vinden, waaronder het grote Blues Peer. Benut de mogelijkheid om daar bij te zijn en ze live mee te maken want juist op een podium zie je dit gezelschap pas echt goed tot zijn recht komen. Bovendien beschikt de band over een sterk en nu al omvangrijk repertoire, deze elf tracks uiteraard meegerekend, waarmee je zonder meer voor de dag kunt komen wanneer je oog in oog staat met een publiek.
Wanneer we Wired Up in het kort zouden moeten omschrijven kunnen we niets anders dan concluderen dat dit album een registratie is geworden van een intrigerende en uiterst veelzijdige bluestrip, waarbij het plezier centraal staat en waarin de kunde, passie en gedrevenheid van de muzikanten van een zeer hoog niveau zijn.
Seven Stars Over Sicily - And Here Comes The NightSoms kan het enige tijd duren voordat een album op het bureau van een van de...
Doe Paoro - Soft Power Doe Paoro debuteerde ooit met een op Tibetaanse muziek geïnspireerde plaat,...