2019-04-18
Laat je niet misleiden: Ian Sweet is geen mannelijke singer-songwriter. Het is de naam van de band met als enige constante factor de zangeres, gitarist en tekstschrijver Jilian Medford. Crush Crusher is hun tweede album en Medford heeft gekozen voor een compleet andere samenstelling. Op dit album laat zij zich ondersteunen door bassist Simon Hanes en drummer Max Almario. Het album werd geproduceerd door Gabe Wax, die eerder gewerkt heeft met bands als Fleet Foxes, The War On Drugs en Deerhunter. De invloed van met name die laatste band laat zich op enkele nummers gelden.Medford’s kracht is dat zij heel persoonlijke teksten schrijft, wat leidt tot een intens en intieme, zij het wat emotioneel rauwe plaat. Dat begint al direct bij de opener ‘Hiding’:“It’s been so long since I let myself cry about something that wasn’t even sad”. Dit eerste nummer typeert het thema van het album: zorg ervoor dat je niet ten onder gaat om anderen maar te plezieren. Dat komt terug op ‘Falling Fruit’, waarop zij de moeilijkheden schetst waar ze dan mee loopt. Mooi verwoordt als “try peeling an orange for somebody else, without taking a slice for yourself.” Wat minder mooi, maar net zo treffend in ‘Spit’:“you’ll go and I’ll get swallowed by someone else’s spit”. Waar zij worstelt met haar eigenwaarde en afhankelijk is van de hulp van anderen.
Muzikaal gezien klinkt het album goed, maar niet meer dan een gemiddelde indie rock plaat. Dat is ook wel het minpunt: de nummers klinken al snel alsof ze uit eenzelfde koker komen en bieden weinig variatie. Uiteraard zijn er wel momenten waarop er te genieten valt. Zo is ‘Holographic Jesus’ met de vreemde combinatie van zowel elektro als country een van de hoogtepunten. Hier neemt ze even afstand van het thema van het album om over haar liefde voor vreemde religieuze parafernalia te zingen. Wat opvalt, is dat de band de tijd neemt voor deze track en dat blijkt zeer goed te werken.
Datzelfde geldt ook voor het laatste nummer ‘Your Arms Are Water’, waar “you got lost and I got scared” in je hoofd blijft rondzingen. De reprise maakt het nummer nog sterker; net wanneer je denkt dat het afgelopen is komt de band hard terug. Een prachtige afsluiter van een iets boven middelmatig album dat niet beter wordt naarmate je het vaker luistert. Jammer, omdat je ook kunt horen dat hier talent aan het werk is wat er alleen (nog) niet uitkomt.
Chain Wallet - No RitualSoms komen er van die platen voorbij die lekker dwars zijn. Ze laten zich...
David Allred - The Transition David Allred is één van die nog niet ontdekte muzikale alleskunners die...