Direct bij het ronkende en grommende ‘Monkey Ship’ wordt duidelijk dat Berge een goede keus heeft gemaakt om eens met een band op te nemen. Waar hij normaal gesproken zelf moest proberen om variatie en grooves enkel uit zijn eigen spel te halen, kan hij dit keer hiervoor de band gebruiken. Hierdoor krijgt zijn eigen spel veel meer ruimte en ademt het meer. Tegelijkertijd voegt het veel meer kleur aan zijn palet toe. Zijn solowerk wilde nog wel eens donker, ruw en grof klinken, maar nu komt hij zowaar met een vrolijk liedje als ‘It Just Ain’t So’ op de proppen.
Maar natuurlijk staat de door hem zo geliefde blues centraal en ook daar weet hij het beste uit de band samenstelling te halen. Naast het fraaie bluesliedje ‘The Calling’ horen we groovende en rockende nummers als ‘Speed Of Light’ en ‘Ginger Brandy Wine’. Gelukkig vertoont hij regelmatig ook zijn toverkunsten op gitaar met duizelingwekkend spel en laat hij horen waar hij de naam “string machine” aan te danken heeft.
Het is fijn om Bjørn Berge weer terug te horen met nieuw solowerk. De Noorse bluesreus heeft overduidelijk ideeën en inspiratie opgedaan tijdens het spelen met Vamp. Dat vertaalt zich terug met een overtuigend nieuwe langspeler waarin hij laat horen in topvorm te zijn.
The Japanese House - Good At Falling The Japanese House is een project van de Britse singer-songwriter Amber...
Silmus - Laaksum De veer die de voorkant van het album siert was de inspiratie voor Silmus...