RECENSIE: Swallow the Sun - When A Shadow Is Forced Into The Light

Swallow
recensie cijfer 2019-04-22 We hadden al meer dan drie jaar zo goed als niets vernomen van Swallow The Sun dat na haar unaniem goed ontvangen drieluik Songs From The North klaar leek om te gaan oogsten. Helaas gooide een sterfgeval roet in het eten; Aleah Stanbridge, de vriendin van oprichter Juha Raivio overleed in april 2016 aan kanker. Behalve vriendin van Raivio was Stanbridge zangeres en in die hoedanigheid regelmatig te horen op de albums van de band. Daarnaast bestierde het koppel samen het doomproject Trees Of Eternity dat haar debuut kort na de dood van Stanbridge uitbracht. Daarna werd het dus wat stilletjes rond de Finse doomband dat in die tussentijd ook nog twee bandleden kwijt raakte, maar die ook weer prima vervangen werden.

Het is te begrijpen dat de inktzwarte periode van Raivio en de band zijn weerslag heeft op de teksten van de band die toch al niet uitblonk in vrolijkheid. Zoals Raivio zelf zegt: ”Every word and note I wrote, I wrote for Aleah”. Het is een open deur, maar verdriet en tegenslag leidt vaak tot de mooiste muziek en dat is precies hetgeen waar When A Shadow Is Forced Into The Light voor staat. Acht slepende songs in 52 minuten geven je een inkijk in wat zich in het hoofd van Raivio heeft afgespeeld en nog afspeelt na het verscheiden van zijn muze.

We weten inmiddels wel wat we kunnen verwachten van Swallow The Sun, maar zowel de albumtitel als de songtitels laten niets te raden over: in de teksten is het een en al poëtische somberheid, droefenis, spirituele beschouwingen en dat allemaal gegoten in acht weergaloos mooie doomsongs waarbij het moeilijk droog houden is.

De opener, en titeltrack, begint zwaar en melodieus tegelijk; postrock meets doommetal in optima forma, dat al snel overgenomen wordt door de akoestische gitaar en cleane zang, dat dan weer vlotjes gecounterd wordt door blackmetal vocalen en loodzware doomriffs. Het nagelt je direct aan je stoel. Wat een Goddelijke droefenis horen we hier. ‘The Crimson Crown’ begint helder en heeft bijna een optimistische teneur terwijl de vocalen en sfeer doen denken aan de laatste werkjes van Katatonia. Het is het lichtste werkje van de plaat, qua geluid dan, niet qua inhoud. Het daaropvolgende ‘Firelights’ gaat eerst nog een beetje in dezelfde sfeer door, totdat het halverwege even flink los gaat met een prachtige blackmetalachtige uitbarsting. Ook hierna volgen nog vijf songs die stuk voor stuk de oren slap laten hangen en waarvan vooral ‘Stone Wings’ je compleet uit het veld slaat. Hoeveel hemelse droefheid kun je in muziek leggen? Dit is niet uit te leggen, dit moet je ondergaan, en als vanzelf ga je dan meehuilen met Raivio en zijn mannen.

When A Shadow Is Forced Into The Light is misschien wel het meest intense en droevigste werk van Swallow The Sun tot nu toe. Het is jammer dat de aanleiding de dood van iemand in de bloei van haar leven is, maar het levert een onwaarschijnlijk mooi meesterwerk op.
Recensent:Jan Didden Artiest:Swallow the Sun Label:Century Media
Cover Rymden - Reflections & Odyseys

Rymden - Reflections & OdyseysRymden betekent “ruimte” in het Zweeds en duidt vooral op de voorkant van de...

Cover Girlpool - What Chaos Is Imaginary

Girlpool - What Chaos Is Imaginary Clair Tucker en Harmony Tividad vormen het duo Girlpool , een indieband uit...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP GENRE, ARTIEST, LABEL, RECENSENT