2007-05-07
Hoewel Tori Amos al jaren bekend staat om haar vaak wat cryptische songteksten en hoewel sommigen haar algehele spiritualiteit (gemakzuchtig) afdoen als pretentieuze vaagheid, laat ze op de opener ‘Yo George’ van haar inmiddels alweer negende studioplaat toch echt niets aan de verbeelding over: “Where have we gone wrong America? Mr. Lincoln we can’t seem to find you anywhere (...) Is this just the madness of King George? (...) Well you have the whole nation on all fours”. Op American Doll Posse kruipt Tori Amos ieder nummer in de huid van een van de vijf archetypische vrouwpersonages uit haar poppenbende en beschouwt zo de heersende politieke, sociale en culturele state-of-being zonder ook maar enig blad voor de mond te nemen. Wanneer u het bij de aankondiging van een dergelijk concept-album bij voorbaat al op een lopen zet, dan kunt u daar nog wel eens spijt van krijgen. American Doll Posse is immers een prima album dat tekstueel genoeg relevante stof tot reflectie biedt en daarbij ook muzikaal grotendeels het exploreren meer dan waard is.
Muzikaal zet de introducerende pianocompositie ‘Yo George’ ons eigenlijk een beetje op het verkeerde been. De meteen er op volgende tracks zijn immers zeer uiteenlopende maar telkens pittige poprocksongs waarbij ‘Big Wheel’, ‘Teenage Hustling’ en ‘You Can Bring Your Dog’ direct een plaatsje bij de beste Amos-composities ooit opeisen. Net als op het prachtige From The Choirgirl Hotel (1998) pakt Amos’ samenwerking met een heuse band wederom goed uit.
Echter, na de zeer sterke en ook redelijk verrassende openingsfase passeren er verderop toch ook wat minder memorabele momenten. Door iets te stug vast te houden aan het concept heeft Tori Amos helaas geen afscheid kunnen/willen nemen van een aantal wat mindere goden (‘Mr. Bad Man’, ‘Fat Slut’, ‘Secret Spell’, ‘Programmable Soda’, ‘Beauty Of Speed’, ‘Posse Bonus’, ‘Dragon’). Hierdoor is American Doll Posse een iets te lange (drieëntwintig tracks in bijna tachtig minuten) en hier en daar wat ongemakkelijke zit geworden. Maar het door strijkers gedragen ‘Girl Disappearing’, het stomende ‘Body & Soul’, het intieme ‘Father’s Son’, de meeslepende ballade ‘Roosterspur Bridge’ en het prachtige anti-oorlogs anthem ‘Dark Side Of The Sun’ geven de volhardende luisteraar toch zeker ook kwalitatief ruim voldoende waar voor zijn geld.
Hoewel niet altijd even consistent en sterk levert Tori Amos met American Doll Posse een zeer avontuurlijk en bovengemiddeld album af waarvan het speelplezier, de bezieling, de inspiratie en de strijdvaardigheid afdruipt. De fans kunnen meer dan tevreden zijn. Maar American Doll Posse zal ook de afgehaakte Amos-adepten en de liefhebber van eigenzinnige singer-songwriters best (weer) kunnen bekoren.
Caliban - The AwakeningMoshcore, metal volgens het hardcore principe waarin tempowisselingen de toon...
Patti Smith - Twelve Zestig jaar oud is ze inmiddels, rock icoon Patti Smith , en na meer dan...