De muziek van Tadic heeft een licht psychedelische ondertoon en zit vol smaakvolle details. Zo hoor je op het nummer ‘Big Blue Bird’ kokosnoten klapperen, alsof je naar een nummer uit een country film zit te luisteren. Dat filmische komt wel vaker naar boven borrelen, zonder dat de muziek daadwerkelijk epische proporties aanneemt. Ook het vrolijke ‘Rockabiller’ klinkt weggelopen uit een filmscène waarin een paard door de woestijn hobbelt.
Pet Town heeft een zacht en warm karakter en klinkt bovenal erg charmant. De lo-fi synthesizers hebben een opbeurend effect. Toch valt wel op dat Tadic wel meerdere malen dezelfde trucjes toepast of terugvalt op een bepaald ritmes en vormen van percussie, waardoor je het nummers soms veel op elkaar lijken. Een doodsteek is dat niet, want het warme en zachte geluid dat zij zowel vocaal als instrumentaal voorbij laat kabbelen heeft een aangenaam en hier en daar zomers karakter.
Met een speelduur van slechts een half uurtje is deze innemende singer-songwriter na tien schattige liedjes al weer klaar. Op Pet Town bevindt zij zich op de scheidslijn tussen droom en realiteit. Al zou de luisteraar ook weg kunnen dromen omdat de muziek soms een eentonig karakter heeft en daardoor de aandacht niet helemaal weet vast te houden.
Endon - Boy Meets GirlHet is bijna niet te geloven dat er mensen zijn die muziek van Endon voor...
Boy Harsher - Careful Er lijkt een wormhole te bestaan tussen het huidige Northampton,...