2019-03-12
Phoebe Bridgers houdt waarschijnlijk niet van stilzitten. In 2017 debuteerde ze met het prachtalbum Stranger In The Alps en vorig jaar bracht ze samen met Julien Baker en Lucy Dacus een EP uit onder de naam Boygenius. Nu ligt er een album met Conor Oberst onder de naam Better Oblivion Community Center. Oberst, tot 2011 de frontman van Bright Eyes en tegenwoordig solo, zong ook al mee op het album van Bridgers en hebben ze dus samen een hele plaat gemaakt. Hierbij kregen ze hulp van gitarist Nick Zinner (Yeah Yeah Yeahs), drumster Carla Azar (Autolux) en bassiste Anna Butterss, die ook meespeelde op de EP van Boygenius. Het album werd geproduceerd door Andy LeMaster, die eerder onder meer met Bright Eyes werkte.Better Oblivion Community Center ligt qua geluid in het verlengde van het album van Bridgers en heeft dezelfde melancholieke sfeer, iets wat versterkt wordt door de teksten. Zo zingt Bridgers in albumopener ‘Didn’t Know What I Was In For’: “I didn't know what I was in for. When I signed up for that run. There's no way I'm curing cancer. But I'll sweat it out. I feel so proud now for all the good I've done.”. Op het oog misschien een heel cynische tekst, maar als je Bridgers hoort zingen is het eerder met een zekere berusting.
De stemmen van Bridgers en Oberst passen ontzettend goed bij elkaar. Opvallend genoeg zingen ze niet tweestemmig, maar unisono. Naar eigen zeggen hadden ze geen zin in een plaat met twee folkzangers die aan mooizingerij doen. Dit geeft het album, ondanks het overwegend rustige songmateriaal, een zeker rauwheid mee.
Better Oblivion Community Center is zoals gezegd overwegend rustig, met mooie liedjes als ‘Service Road’, het eerder genoemde ‘Didn’t Know What I Was In For’ en ‘Chesapeake’, dat verwijst naar het feit dat je favoriete muzikanten soms veel te weinig waardering krijgen: “My hero plays to no one, in a parking lot. Even though there's no one around. He broke a leg and the house came down.” Iets wat elke muziekliefhebber waarschijnlijk wel bekend voorkomt.
Het album bevat echter ook een paar wat stevigere songs en ook deze zijn erg sterk. Vooral ‘Dylan Thomas’ en ‘Big Black Heart’. Deze laatste song begint rustig, maar vliegt aan het eind behoorlijk uit de bocht. ‘Exception To The Rule’ is een beetje een vreemde eend in de bijt, doordat het leunt op een synthesizerbeat. Het geeft aan dat Bridgers en Oberst verder willen kijken dat het folk/Americana-idioom en gek genoeg werkt deze song ook prima.
Dat dit album is uitgebracht onder naam Better Oblivion Community Center en niet simpelweg als Phoebe Bridgers and Conor Oberst (of iets dergelijks) impliceert dat het duo de samenwerking wellicht niet ziet als een eenmalig iets. Gelukkig maar, zou ik willen zeggen, want het zou zonde zijn als Better Oblivion Community Center geen vervolg zou krijgen!
Bayonne - Drastic MeasuresWat zijn de drastische maatregelen eigenlijk waar de Amerikaan Roger Sellers...
Perfect Son - Cast Het is nogal wat om jezelf de artiestennaam ‘perfecte zoon’ te geven. Een...