2019-03-16
De naam van Bob Mould zal tot in de eeuwigheid verbonden blijven aan Hüsker Dü, één van de meest invloedrijke Amerikaanse hardcorepunkbands. De band rond Bob Mould en medesongwriter Grant Hart nam tussen 1982 en 1987 zeven baanbrekende platen op. Land Speed Record en Zen Arcade zijn nog altijd mijlpalen in de ontwikkeling van de US-hardcore. Op hun ‘Magnum Opus’ (en tevens zwanenzang) Warehouse: Songs And Stories sijpelden inmiddels ook invloeden uit de folk en sixties psychedelica door in hun muziek.Een pijnlijke breuk tussen Mould en Hart (persoonlijke problemen, drugsverslaving en creatieve meningsverschillen) luidde in 1987 het einde in van Hüsker Dü. Grant Hart ging solo verder en boekte later enig succes met Nova Mob. Bob Mould ging ook onder eigen naam verder en was met zijn nieuwe band Sugar even het lieverdje van de collegeradiostations in de Verenigde Staten.
Inmiddels is Bob Mould alweer toe aan zijn twaalfde (!) soloalbum. Sunshine Rock heet de plaat en dat mag een wonder heten want Bob Mould staat niet bepaald bekend als het vrolijkste jongetje van de klas. Maar Mould schijnt de rust gevonden na de verwerking van het verlies van beide ouders en een verhuizing van San Francisco naar zijn nieuwe woonplaats Berlijn. Mould wordt op Sunshine Rock wederom bijgestaan door bassist Jason Narducy en drummer Jon Wurster, beiden met een verleden in indierockband Superchunk.
Sunshine Rock opent met de titeltrack, een aardige uptempo rocksong. Het eerste hoogtepuntje van het album komt met ‘Thirty Dozen Roses’, een track die is voorzien van een Hüsker Dü-waardige gitaarriff.
In het melancholieke ‘The Final Years’ blikt Mould terug op wat ooit geweest is: ”It’s the slowing down, foot caressing pavement with caution, not like before when we ran”. Ook op het tweede hoogtepunt ‘I Fought’ blikt Mould met genoegen terug op vroeger tijden: ”You’re in my memory, you’re in my history, you’re in my everything”. Tegen het einde van het album verschijnt hoogtepunt nummer drie in de vorm van een bijtende versie van ‘Send Me A Postcard’ (Shocking Blue).
Het album bevat zeker een paar sterke songs (‘What Do You Want Me To Do’ is daarbij nog het vermelden waard) maar het album bevat minstens zoveel weinig opzienbarende songs. De hoogtepunten zijn wel strategisch over het album verdeeld.
Getalsmatig overstijgt het solo oeuvre van Mould zijn output met Hüsker Dü inmiddels met gemak, maar in kwaliteit is het een heel ander verhaal. Het eindoordeel over Sunshine Rock blijft dan ook steken bij het predicaat ‘aardig’.
Cherry Glazerr - Stuffed & Ready Stuffed And Ready is alweer het derde volwaardige studioalbum van de jonge...
De Bijwerking - Noeste Arbeid Een CD van drie heren op leeftijd die Nederlandstalige rock maken. Het...