Op de albumcover en in de videoclip van titelsong ‘SOS’ figureert een eenzaam ijsbeertje op een minuscule ijsschots die omhoog kijkt naar een zichzelf vernietigende wereld. Het is Millencolin dan ook menens dit keer.
Geen hulproep vanwege liefdesperikelen (zoals in de versie van ABBA) maar vanwege de naderende ondergang van planeet aarde. Dit alles als gevolg van de naderende klimaatverandering, de opgelaaide wapenwedloop, het onvoorspelbare gedrag van een paar wereldleiders (in ‘Trumpets & Poutine’) en de negatieve gevolgen van sociale media en fake news. Obligate teksten wellicht, maar daarom niet minder waar.
Millencolin (Örebrö) draait al sinds begin jaren negentig mee in het punkrockcircuit. De band maakt(e) deel uit van een lichting Zweedse (o.a. No Fun At All, Satanic Surfers) en Amerikaanse skatepunkbands (o.a. No Use For A Name, Lagwagon). Allemaal bands met een vergelijkbare, aan Bad Religion schatplichtige, sound.
SOS is inmiddels het negende studioalbum van Millencolin en hun eerste in vier jaar tijd. Aan het bandgeluid van Millencolin is sinds hun beginjaren niets wezenlijks veranderd. SOS klinkt dan ook vertrouwd maar ook nogal voorspelbaar. Het kinderkoortje in opener en titelsong ‘SOS’ is eigenlijk het enige echt verrassende element op het album.
De sterkste troeven van Millencolin zijn het schrijven van melodieuze punkrocksongs met catchy refreintjes. Het aangename stemgeluid van zanger/bassist Nikola Sarcevic doet de rest. Melodieuze punkrocksongs schrijven kan Millencolin nog steeds. Maar omdat ze dat doen volgens een strakke leest, klinkt hun sjabloon punkrock op SOS nergens urgent, maar meer als een herhalingsoefening of een alibi voor een nieuwe wereldtournee. Je bent dus gewaarschuwd!
Fun Lovin' Criminals - Another MimosaHet is misschien wel één van de beste en sowieso één van de coolste...
Nick Waterhouse - Nick Waterhouse Meer retro dan Nick Waterhouse zul je ze niet snel treffen. De blanke jonge...