2019-03-17
Wheel is het geesteskind van gitarist, zanger en Engelsman James Lascelles. Hij begrijpt maar al te goed dat goede muziek geboren wordt uit het overschrijden van grenzen. Iets wat hij nogal letterlijk nam om een carrière in de muziek na te jagen. Hij vertrok naar Finland en kwam in Helsinki muzikanten tegen met diezelfde instelling: bassist Mikko Määttä, drummer Santeri Saksala en gitarist Saku Matilla, later vervangen door Roni Seppänen. Samen zijn ze onlangs met hun debuutplaat Moving Backwards op de proppen gekomen, in opvolging van hun eerste EP’s The Path en The Divide. “We’re not really sure where we fit. Or whether it’s metal or it’s rock, because it’s both.. or neither ha ha!”, weet Lascelles hier zelf over vertellen. Muzikaal halen ze zelf vergelijkingen aan met bands als Karnivool, Radiohead, Alice In Chains en Tool. Dat ze dit jaar ook mee op tour zijn met metalformatie Soen zegt ook al genoeg over het straatje waarin Wheel zich begeeft. Dit is niet zo maar een wiel dat met de meute meedraait of -rijdt. De eerder aangehaalde vergelijkingen zijn zeer op hun plaats. Het album is zeven tracks rijk, waarbij opener ‘Vultures’ met zijn vier minuten de kortste, maar ook meteen de krachtigste track is. Met een krachtige riff en opbouw die aan bands als Thrice en He Is Legend doet denken, wisselen ze het explosieve af met rustigere stukken. Laat je echter niet misleiden door deze power, want de rest van het album heeft meer om het lijf.
Zo is er de track ‘Wheel’, waarbij een hoofdrol is weggelegd voor bassist Määtta en drummer Saksala. Met tribaldrums en een dikke groove op bass weten ze deze tien minuten volop te dragen en tot een hoogtepunt te brengen met zwaardere gitaargedreven uitbarstingen. Lascalles demonstreert dat hij het in zijn mars heeft om een tien minuten durend epos te schrijven dat aanvoelt als een nummer van de reguliere drie minuten. ‘Tyrant’ tikt vervolgens ook de tien minuten voorbij en kent een soortgelijke opbouw, maar demonstreert wederom hoe goed Wheel is in het neerzetten van muzikale landschappen met her en der wat grungy invloeden.
Met ‘Up The Chain’ wordt er weer teruggegrepen naar de intensiteit van de openingstrack, maar begint ook Tool zijn weg meer te vinden in de muziek. Fundamenteel blijven die tribaldrums en die baslijnen die het hele album dragen, zo ook op het instrumentele ‘Skeletons’, dat overgaat in ‘Where The Pieces Lie’. Een knaller waarbij stonerrock, grunge en progrock hand in hand gaan. En omdat we toch zo lang moeten wachten op nieuw materiaal van Tool, presenteert Wheel ons ‘Lacking’. Hierin maken ze gebruik van een soortgelijke opbouw en dreiging die uitgaat van de tonen. Genregrenzen worden absoluut overschreden, alles wordt versmeedt tot één sterk geheel en ook het stemgeluid van Lascalles ligt goed in het gehoor. Moving Backwards? Eerder een stap vooruit in de toekomst van muziek.
Nomden - Wingman ReturnsOnlangs schreef ondergetekende een recensie over The White Album Live In...
PEER - Laughing About It Is Far More Exciting Energieke indierock met een vleugje britpop, gewoon uit Middelburg. Het...