2019-03-29
Onlangs schreef ondergetekende een recensie over The White Album Live In Liverpool van The Analogues. Een stuk waarvan de waardering af spatte. Een probleem, tijdens het schrappen in de veel te lange tekst, we hebben slechts 500 woorden om te beargumenteren waarom een album het beluisteren waard is, viel Ringo Starr als vertolker van ‘Good Night’ weg. Dat is natuurlijk fout en in de ogen van de ware fan heiligschennis. Dat bleek ook uit de zure reactie van sommige reaguurders op de socials. Je kunt je afvragen of je bij een recensie met bijna de maximale score, over dit soort details moet vallen, maar soi, je mag verwachten dat een recensent zijn huiswerk doet. De brug naar Wingman Returns? Uitvoerende artiest Nomden ofwel Diederik Nomden, neemt een belangrijke plaats in bij The Analogues. In de tweede plaats valt de appel niet ver van de boom, want regelmatig voel en hoor je The Beatles terug op dit tien tracks tellende album. Overeenkomstig is ook de waardering voor het album. Je doet de tien liedjes simpelweg te kort met minder dan 4,5 ster.
Naast The Analogues vallen ook de raakvlakken met Nomden`s werk voor Her Majesty, dat met werk van Crosby, Stills, Nash & Young aan de gang ging, en in het verleden Johan, op. Nomden is niet alleen graag in de weer met muziek van The Beatles, Crosby, Stills, Nash & Young, maar is ook in staat is om muziek te maken die dicht in de buurt komt, en zelfs soms niet onder doet voor het vakmanschap van deze muzikanten, die een enorme rol hebben gespeeld in de (pop)muziek. Dat levert een album op dat regelmatig tot op detail aan bestaand werk van de eerdergenoemde grootheden doet denken, maar dat, en daar zit hem de kracht, niet alleen lekker in het gehoor ligt, maar zoals op ‘Carolina’, ook binnen komt.
Het merendeel schreef en speelde Nomden, zoals op ‘You Still Turn Me On’ zelf in. Al werden ook verschillende gastmuzikanten opgetrommeld. Zo drumt Bo Koek, waarmee Nomden in Awkward I speelde, vijf tracks mee. Schreef hij met Her Majesty-collega Bertolf ‘Motel Blues’, die ook de pedalsteel en backing vocals voor zijn rekening neemt, en banjo speelt op ‘Weighing You Down’. Op de meest hitgevoelige track ‘I Do’ valt zonder enige moeite een typische Johan song te ontdekken. Frontman Jacob de Greeuw verzorgt niet alleen de backing vocals, hij maakte ook de muziek bij de tekst van Nomden. Voor ‘Gamer’ schoof Douwe Bob aan. Zijn invloed hoor je enigszins terug in de dromerige, melancholische sound, die doet denken aan songs op Fool Bar.
Je zou kunnen concluderen dat de plaat erg leunt op invloeden van andere muzikanten, maar wat Wingman Returns vooral laat horen is dat Nomden zijn voorliefde voor roots- en popmuziek uit het verleden kan vertalen naar het nu en daarmee een hele sterke plaat aflevert. Het maakt de zanger en multi-instrumentalist veel meer dan alleen dat bandlid van The Analogues en Her Majesty.
The Parlotones - ChinaTot op heden krijgen wij als Europa weinig mee van de Zuid-Afrikaanse band...
Wheel (NL) - Moving Backwards Wheel is het geesteskind van gitarist, zanger en Engelsman James Lascelles....