Paradise Lost - In Requiem Recensie op Podiuminfo

2007-05-30 Na veel furore gemaakt te hebben met Gothic is deze band, zoals waarschijnlijk wel bekend, een ietwat andere weg ingeslagen. De grunts werden achterwege gelaten en er werd voor een wat poppiër geluid gekozen, met het Depeche Mode-achtige Host als hoogtepunt. Hoogtepunt zeg ik, maar veel oude fans waren tegen die tijd al lang afgehaakt en vonden het een grote sell-out act. Inmiddels zijn we alweer bij langspelerplaat nummer 11 aangekomen, wat volgens de heren zelf een terugkeer naar hun roots is.

Dat wil zeggen, de roots van Icon en Draconian Times. Ook op In Requiem is er wederom gekozen voor cleane vocalen, maar dat wil niet zeggen dat er geen stevigheid te bespeuren valt. In tegendeel, dit is het zwaarste Paradise Lost album in tijden geworden. Waar op het naamloze vorige album er nog steeds een duidelijke popstructuur te vinden was, is er nu toch echt meer sprake van een metalalbum, met het titelnummer als beste voorbeeld. Zelfs Holmes’ zangstijl doet af en toe de tijden van Icon herleven, iets dat wat mij betreft al veel eerder had mogen gebeuren. In principe ligt dit album in het verlengde van de eerdergenoemde Icon en Draconian Times. De experimenteerdrift is dus een beetje naar achteren geschoven. Wat overblijft is een album dat weliswaar weinig nieuws onder de zon brengt, maar desalniettemin erg sterk is.

Fans die vonden dat de band hun ziel verkocht met het uitbrengen van albums als One Second en Host, waar ik het overigens niet mee eens ben, kunnen hun hart weer ophalen met In Requiem. Aan de andere kant kunnen mensen die juist die albums waardeerden nu op hun beurt met de sell-out beschuldigingen gaan komen, aangezien het lijkt alsof ze de oude fans een pleziertje willen doen. Hoe dan ook, het album staat als een huis en zal waarschijnlijk in mijn oudejaarslijstje te vinden zijn.

Recensent:Danny van den Brink Artiest:Paradise Lost Label:Century Media