2019-04-13
Dat Noorwegen goede rock voortbrengt weten we al een tijdje. En dan hebben we het niet over metal. Mede dankzij bands als Turbonegro en Motorpsycho ronkt ook een toegankelijker geluid uit de speakers. En uit dat laatste Motorpsycho kwam in 2013 de band Spidergawd voort. Snelle rekenaars opletten: het nieuwe album van de mannen heet V. Inderdaad, de Romeinse vijf. De mannen brengen dus gemiddeld sinds hun oprichting één plaat per jaar uit. Een prestatie van formaat, al moet je je natuurlijk afvragen of er dan geen sprake is van raffelwerk. Gelukkig bewijst V dat daar geen sprake van is. De plaat mag dan slechts acht tracks bevatten, het zijn wel stuk voor stuk lange werkjes waar flink de best op is gedaan. En dat betaalt zich uit.
Opener ‘All And Everything’ is bovendien het beste visitekaartje wat de band zich kan wensen. Als bariton-saxofonist Rolf Martin Snustad van wal steekt met een soort strijdoproep, weet de luisteraar direct dat dit geen doorsnee rockband is. Nee, de mannen gebruiken de donkere koperklanken om hun nummers een extra dimensie te geven. En als de opener zich dan ontvouwt als een geweldig rocknummer waarin Snustad ook nog eens een gierende bridge verzorgt, is de luisteraar eigenlijk al overtuigd. Dit wordt feest.
En zo is het ook. De mannen sturen keurig door verschillende rockinvloeden, zodat de plaat afwisselend blijft. Soms lijkt er een cliché te worden aangeboord, zoals in het staccato ‘Twentyfourseven’, maar dan krijgt de luisteraar ineens een vreselijk catchy refrein voorgeschoteld en is alles weer goed.
Tegelijk, en dat is op eerdere albums van Spidergawd ook al wel eens zo geweest, had de sax iets vaker op de voorgrond mogen treden. De goede luisteraar hoort hem wel in de achtergrond, maar als unique selling point had het instrument meer mogen schitteren. Doseren is een kunst, maar een outro als die van ‘Green Eyes’ doet de luisteraar smachten naar meer.
Feit blijft namelijk dat de beste tracks op het album een moment hebben waarin de sax opvalt. Zoals ‘Whirlwind Rodeo’ bijvoorbeeld. Tegelijk moet gezegd: ook zonder het blaaswerk klinken de meeste nummers op V als echte krakers. En dat betekent dat Spidergawd een uitstekend album heeft afgeleverd. Een album dat meer aandacht verdient dan de mannen tot nu toe hebben geoogst. Ze speelden in kleinere zalen en bijvoorbeeld een bijpodium op de Zwarte Cross. Deze heren kunnen een groter podium makkelijk aan. Feestje gegarandeerd!
Bertolf - Big Shadows Of Small ThingsBij de theatervoorstelling Soelaas heeft het nieuwe materiaal van het...
NeoN3rd - Bijna Willekeurig Voor wie het gelooft, hangt het leven van toevalligheden aan elkaar. John...