2019-04-25
Als recensent lees je bij de binnen gebrachte stapels muziek de meest uiteenlopende stukken persinfo. De muziek moet door de enthousiaste promotor aan de man gebracht worden, en wat is er dan fijner dan vlotte oneliners en positieve kritieken kunnen verwerken in zo’n begeleidend schrijven. Waar de meeste teksten redelijk hout snijden, zitten er met enige regelmatig teksten bij die de verwachtingen te ver laten oplopen, of waarbij je je af gaat vragen of de eigenaar van de gebruikte quote naar dezelfde muziek heeft geluisterd als jij.Tot die laatste categorie behoort Divisions van de Amerikaanse band Vaudeville Etiquette. Voorop gesteld, aan de naam ligt het niet. Net als een naam als Vintage Trouble, kleeft er wat authentieks en ouderwets aan de naam. Dat de band tapt uit een mix van classic rock en roots helpt daarbij ook wel. Maar wanneer het kwintet wordt gepresenteerd als ”Seattle music`s bright new face”, dan haken we bij het horen van de vier tracks tellende EP toch wel een beetje af. Ook de spannende beschrijving dat we te maken hebben met een mix van Stevie Nicks en Ryan Adams on the bender met The Allman Brothers, komt niet in de buurt van wat we op Divisons horen.
Waarom niet? Het gaat best ver om de stem van Tayler Lynn te vergelijken met die van Stevie Nicks. Op ‘Ontario’ zou je tijdens het couplet aan Alanis Morrisette kunnen denken, maar tegen de tijd dat de band bij het refrein aan komt, is dat verdwenen en neigt de zang eerder naar Sharon den Adel, zonder de uithalen. Op de titeltrack, waar de band klinkt raakvlakken heeft met K’s Choice´, het lome ‘White Horse’ en het wat naar The Black Keys neigende ‘Swamp Witoh’ hoor je echter wel duidelijk terug dat de band een op Americana geschoeide rockband is. Die laatstgenoemde weet nog het meest te overtuigen. Overall zijn de songs niet slecht, maar weten echter ook niet echt potten te breken. De muziek grijpt je niet echt en blijft teveel op afstand. Daarnaast is het geheel eigenlijk vrij braaf, zelfs met de spierballenrock die de roots en Americanaklanken ondersteunt.
Nee, Divisions is geen onaardige EP. De muziek en zang zijn niet onaardig en het schrijversduo Tayler Lynn en Bradley Laine (gitaar/zang) levert geen slechte liedjes af. Om te overtuigen is er echter meer nodig en vanuit dat oogpunt legt een uitspraak als ”Seattle music`s bright new face” de lat veel te hoog.
Ian Clement - See Me In SynchronicityIn 2013 leverde Ian Clement van het Gentse Wallace Vanborn uit het niets...
Bertolf - Big Shadows Of Small Things Bij de theatervoorstelling Soelaas heeft het nieuwe materiaal van het...