Jamison’s tweede album draagt de naam Gloria Duplex, en dat betekent ‘van twee kanten bekeken’ in het Latijn en het staat vol met thema`s die zowel in de maatschappij spelen als voor Jamison persoonlijk. Bijvoorbeeld het onderwerp ‘homoseksualiteit’ dat naar voren komt in ‘Boys’ en de (verwachte) relatie tussen vader en zoon op ‘Gloria’. Maar om deze thema’s te horen, moet er wel goed geluisterd worden. De Amerikaan heeft enigszins de neiging om de zaken mooi te verpakken, of moeten we zeggen, te verbloemen? Het is in dit geval de muziek die vaak een contrast vormt met de ernst en intensiteit van de teksten, en met zulke lichtvoetige en frivole muziek is het nu eenmaal iets moeilijker om emotionele boodschappen over te brengen. Maar zij die bereid zijn om aandachtig te luisteren, zullen wel beloond worden met het vertel-talent van deze zanger.
Echter, zodra je een paar nummers van dit album gehoord hebt, dan weet je de blauwdruk er wel van te voorspellen: Jamison’s zachte stemgeluid, dat doet denken aan dat van Damien Rice, dat muzikaal wordt ondersteund door een gitaar en piano. De opbouw van de nummers is langzaam maar gaat tot grote hoogte, al dan niet letterlijk of figuurlijk, muzikaal of tekstueel. Ondanks deze lichte voorspelbaarheid, is Gloria Duplex nog altijd een zeer goede plaat: zowel maatschappij kritisch als persoonlijk en zowel gevoelig als sterk. Als dit Jamison’s versie van ‘het moeilijke tweede album’ is, dan zullen er geen zorgen zijn voor album nummer drie.
Odette - To A Stranger Odette is in haar thuisland Australië al een grote ster na het uitbrengen...
RUV - -U- Hadden we afgelopen jaar lovende woorden over voor de fraai vormgegeven EP R...