2019-06-27
Het zal je maar gebeuren: is de liefde over en tegelijkertijd is dat ook het einde van de band waar je in zit. Dat overkwam de Australiër Martin Frawley, toen zijn relatie met Julia McFarlane na 10 jaar stuk liep. Beiden vormden in 2008 de band Twerps die vooral in hun geboorteland enige bekendheid had en twee albums maakte. Undone At 31 vertelt het verhaal van Frawley, die er op zijn eenendertigste plotseling alleen voor stond en hoe hij 22 maanden nodig had voordat hij de draad weer kon oppakken. Het is niet zomaar een break-up plaat; Frawley heeft juist deze plaat willen maken in de hoop dat zij hem zou begrijpen en weer terug wilde nemen in haar leven.
Het is te danken aan producer Stewart Bronaugh (uit de band van Angel Olsen) dat het album er is gekomen. Hij heeft Frawley aan de arm genomen en samen met hem de nummers uitgewerkt. Op dit album speelt hij piano en syntheziser, ex-Twerps Gus Lord speelt bas en Matthew Harkin neemt de drums voor zijn rekening. De band speelt verschillende stijlen, van rock tot country en heeft het goed naar de zin. Zo goed zelfs, dat zij soms lijken te vergeten dat er over persoonlijk drama gezongen wordt.
Het album opent met 'You Want Me', wat een situatie schetst van de afgelopen 10 jaar. "At the age of I think 22 I found myself in my room writing lovesongs of loneliness/ then I met someone through a friend", waarna duidelijk wordt hoezeer hij dacht de liefde van zijn leven gevonden te hebben. Hierna gaat het album over in verhalende vorm, hoe Frawley zijn stukgelopen relatie verwerkt. Zo vinden wij hem dronken en kwaad in een cafe in 'End Of the Bar'; gefrustreerd in 'What's On Your Mind' ("Ain't no point in waiting for more/She calls the shots on when she will talk") en uiteindelijk komt de bewustwording dat het niet meer goed gaat komen op het countryachtige 'Lo And Behold' ("she has some-one else to hold").
Tussen deze nummers staan twee hoogtepunten: 'You Can't Win', waarbij de band zijn best doet om als Lou Reed te klinken en waar Frawley zijn ex-vriendin de les leest. ("everybody walks their seperate ways and maybe you found an easier one day"). 'Something About Me', illustreert het beste hoe goed de band is. De complexe baslijn combineert uitstekend met de monotone syntheziser en er wordt zelfs nog een viool uit de kast gehaald.
Frawley's debuut is geen klaagzang en klinkt ook niet supertriest, wat je wel zou verwachten bij dit onderwerp. Zijn nasale stemgeluid wordt opgevangen door een band, die vrolijke deuntjes speelt. Juist dat zorgt ervoor dat het een plezierig album is om naar te luisteren. Laten we niet hopen dat hij nog eens zo'n album moet maken, maar dit is relatietherapie om van te smullen.
Eve Libertine - Sea Eve Libertine was de leadzangeres van de anarchistische punkband Crass....
Orchestra Of Spheres - Mirror De alternatieve muzikanten van Orchestra Of Spheres zijn in hun eigen land,...