2019-07-05
Eve Libertine was de leadzangeres van de anarchistische punkband Crass. Vanaf 1977 tot 1984 heeft deze band negen albums uitgebracht en sindsdien zijn de bandleden hun een eigen weg ingeslagen. Libertine heeft zichzelf als gastzangeres in verschillende bands, waaronder Hex, maar ook als visual artist staande gehouden. Zo heeft zij ook nog albumhoezen voor allerlei bandjes ontworpen. Daarnaast trad zij nog regelmatig op, om op een experimentele wijze – en met veel visuals- spoken word optredens te geven, al dan niet ondersteund door klassieke muziek of jazz.In 2003 stond zij in de Vortex in London om het gedicht Sea van Jack Kerouac op haar eigenzinnige wijze voor te dragen. Kerouac is een welbekende schrijver die samen met William S. Burroughs en Allen Ginsberg de Beat Generation vormde. Zijn meest bekende boek is On The Road, dat een aantal jaren geleden is verfilmd. Na het uitbrengen hiervan belandde hij in een ernstige depressie en schreef hij Big Sur, een biografische novelle, waarin dit gedicht te vinden is.
Het was Penny Rimbaud, de drummer uit Crass, die haar optreden zag toen dit op de BBC werd uitgezonden. Hij wilde dit meteen op plaat vastleggen. Zij hebben al veel vaker samen opgetreden; zo vertolkte Libertine in 1985 zijn gedichten op het podium. Rimbaud verzamelde een aantal artiesten om zich heen, waarvan hij wist dat zij garant konden staan voor een geïmproviseerde muzikale begeleiding. Celliste Kate Short en pianiste Justina Curtis zorgen voor de speelse elementen, terwijl de ritmesessie van bassist Davide Mantovani en Paul Clarvis het geheel moeten binden.
De voordracht van het gedicht is in één take opgenomen. Het krijgt zo een experimenteel en improviserend karakter en het ensemble laat de inmiddels zeventigjarige Libertine volledig haar gang gaan. Zoals ze zelf in een interview verwoordde: "I felt that I was in and on a sea of sound, it was one of those magic moments when we cease to be separate from each other and something deeper and stronger takes over, and it all suddenly slips into a right and easy place".
Het eindresultaat zal voor sommigen schurend en inspirerend zijn, voor de meesten onder ons zal het maniakaal en schizofreen klinken. Door de vele stemverheffingen wordt je keer op keer opgeschrikt en vraag je jezelf af of de schrijver het echt zo bedoeld heeft. Het is zeker geen makkelijk luisterstuk en nodigt ook niet uit om het boek te gaan lezen. Op een alternatief festival zal een interpretatie als deze wel goed uit de verf kunnen komen, maar deze tweeëntwintig minuten waanzin kan nooit bedoeld zijn om op cd uitgebracht te worden.
Homeshake - HeliumPeter Sagar, de laid-back Canadees achter Homeshake , gaat met Helium...
Martin Frawley - Undone At 31 Het zal je maar gebeuren: is de liefde over en tegelijkertijd is dat ook het...