Waarschijnlijk komen vrijwel alleen recensenten in aanraking met dit album, want de naam van het platenlabel is naast belachelijk ook nog eens misleidend. De muziek is een samenraapsel van slecht metalriffwerk en flauwe stemmetjes die evil aan zouden moeten doen.
Zelf omschrijft de band hun muziek als '90s Bay-Area-Thrash mixed up with today's New Metal stuff' en ze noemen het neo-thrash. Leuk bedacht, maar in plaats van twee walletjes te eten, wordt de plank behoorlijk mis geslagen. Op de schaarse interessante momenten klinken er bijna afgestorven echo's van Fear Factory door op dit album. De snelle thrashmetalriffs en een industrialfeel zijn verder an sich wel lekker. Maar op dit album staan geen nummers die je nog een keer zou willen horen.
El Shit - El ShitBij het bespreken van cd's is het vaak na enkele luisterbeurten al duidelijk...
Mudvayne - The End Of All Things To Come Toen de mannen van Mudvayne in 2000 debuteerden met hun albumL.D. 50 was ik...