2019-06-26
De Noorse Ketil Bjørnstad staat al vijftig jaar lang bekend als een begaafd pianist. Eerder dit jaar werd dat gevierd met een heruitgave van zijn meesterwerk Rainbow Sessions. Waar dit voor veel muzikanten het een mooi moment zou zijn om het rustiger aan te gaan doen, neemt hij juist projecten aan die al lange tijd op zijn 'to-do'lijstje staan, maar waar nooit tijd of geld voor was. Zo zette hij in 2014 de gedichten van John Donne op muziek. En in 2018 de gedichten van Lars Saabye Christensen op het album Suite Of Poems, waarop hij wordt bijgestaan door zangeres Anneli Drecker. Nu is de tijd gekomen om een gedichtenbundel van de Noorse auteur Kjersti Annesdatter Skomsvold op eenzelfde manier te eren. Het resultaat is Hun Som Kjenner Tristheten Ved Ting (Zij die de triestheid van dingen kennen). Hiervoor nam hij de klassiek geschoolde zangeres Eva Bjerga Haugen in de arm. Naast haar vocale ondersteuning bij verschillende jazzmusici, is zij is in Noorwegen voornamelijk bekend vanwege haar muzikale hoofdrollen in theaterproducties.
Het album bestaat uit serene interpretaties van de dichtbundel Litt Trist Matematikk uit 2013, waarbij de strofen worden gezongen onder begeleiding van een piano. Ook al is het geheel gezongen in het Noors, Haugen weet de tekst zo over te brengen dat je als luisteraar een goed idee krijgt waar het over gaat. Zo maken nummers als 'Et Slags Adjøtegn' en 'Om Verden Går Under' indruk, zelfs zonder de Engelse vertaling erop na te slaan. Over het algemeen is de muziek zonder noemenswaardige tempowisselingen of klankkleur en dit zorgt ervoor dat Haugen de ruimte krijgt om de tekst helder en met emotie over te brengen. Zelfs een nummer als 'Ingen', met weinig en simpele woorden, wordt door Bjørnstad en Haugen met veel overgave gebracht.
Een tweetal instrumentale pianostukken zorgen voor een plezierig intermezzo, waar Bjørnstad even niet gebonden is aan zang en deze gebruikt om nummers aan elkaar te koppelen. Zo krijgt het nummer 'Hun Plukker Sorger', wat enigszins experimenteel begint en niet lijkt te passen op dit album, de rust om de impact van de zware bastonen te laten bezinken. Juist hierdoor wordt deze compositie het middelpunt van het album. Een ander hoogtepunt is 'Glassuglen', waar duidelijk wordt hoe goed beide artiesten dit project hebben voorbereid. De pianosolo speelt zo goed in op wat Haugen eerder heeft gezongen, dat er van improvisatie geen sprake kan zijn.
In het verleden heeft Bjørnstad al meerder keren aangegeven hoe belangrijk het werk van Skomsveld voor hem is. Om haar werk in muziek om te zetten, is hij lang op zoek gegaan naar een geschikte zangeres. Haugen heeft ervoor gezorgd dat hij zijn lang gekoesterde wens heeft kunnen vervullen. Het feit dat hij gebruik kon maken van zijn favoriete Steinway in zijn Rainbow Studio, heeft ertoe bijgedragen dat het een prachtig album is geworden. De liefde van de componist voor de dichter komt hier uitstekend tot zijn recht.
Johnny Dowd - Family PicnicAl ruim dertig jaar behoort Johnny Dowd tot de gevestigde orde van de...
Blunt - Northern Skies Er zijn nog maar weinig festivals in Europa waar de vijf bevlogen muzikanten...