De muziek van Hunter Complex past naadloos in het landschap van de late eighties. Hij gebruikt de instrumenten zoals hij ze als kleine jongen op radio en TV hoorde. Ondertussen evolueert zijn stijl. Een uptempo stuk als ‘White Water' is nog wel dansbaar, vooral door die lekkere syncope snaredrum. Maar de meeste nummers zoals ‘The Heart Of High Places’ klinken meer als een score voor een film of een TV serie. Jan Hammer moet haast wel een grote bron van inspiratie zijn geweest. De toms op ‘Night City’ zetten je namelijk zo terug op Ocean Drive in Miami Beach, in de periode dat de Ferrari Testarossa nog indruk maakte en alle kleding pastelkleurig was.
Een nummer als ‘Crows Zero’ is schatplichtig aan Vangelis. Het volle geluid, de vele lijntjes en het bombast kloppen precies. Ook Lars blijft aan de goede kant van de dunne lijn die leidt naar kitsch. Het is mooi om te zien dat de instrumenten die de tweede revolutie in de popmuziek brachten, in sommige kringen toenemende populariteit genieten. Er is wel een uitdaging om de sound los te laten komen van die bloeiperiode. Op sommige momenten is Open Sea een stap in die richting. Bijvoorbeeld in de wending die ‘Original Vision’ neemt als het zoete verdwijnt. Samenvattend is het een meesterlijk geproduceerd werk en een genot om naar te luisteren. In deze kwaliteit is er voor liefhebbers van dit genre zeker vraag naar meer.
Guy van Nueten - ContactVoor menigeen in Nederland zal de naam Guy van Nueten niet bekend in de...
Atomic - Pet Variations Scandinavië heeft niets te klagen over de huidige jazzscene. Sterker nog: het...